11 красавіка ў нашым гарадскім пасёлку адзначылі Міжнародны дзень вызвалення вязняў фашысцкіх канцлагераў. 21.by

11 красавіка ў нашым гарадскім пасёлку адзначылі Міжнародны дзень вызвалення вязняў фашысцкіх канцлагераў

15.04.2019 — Новости Культуры |  
Размер текста:
A
A
A

Источник материала:

IMG_9493 (Копировать)11 красавіка ва ўсім свеце адзначаецца памятная дата – Міжнародны дзень вызвалення вязняў фашысцкіх канцлагераў. Вось і  ў мінулы чацвер  на сустрэчу ў Шаркаўшчынскую дзіцячую бібліятэку былі запрошаны жыхары нашага раёна — сведкі таго страшнага часу,  былыя малалетнія  вязні фашысцкіх канцэнтрацыйных лагераў смерці,  якія з самых першых гадоў свайго жыцця ў поўнай меры адчулі,  што ўяўляла сабой Вялікая Айчынная вайна. З  вучнямі 8 «В» класа Шаркаўшчынскай  сярэдняй школы № 1   ў бібліятэчнай установе сустрэліся Ада Эльеўна Райчонак,  Юльян Юльянавіч Баговіч,  Раіса Пятроўна Баршчэўская,  Раіса Аляксандраўна Пачкоўская і Вера Веньямінаўна Свілёнак.

Ва ўзросце 4 гадоў  у Віцебскае гета трапіла Ада Эльеўна Райчонак і, нягледзячы на зусім невялікі ўзрост, дзяўчынка, якая нарадзілася ў Віцебску, запомніла і самы пачатак вайны ў сваім родым горадзе і тое, што адбывалася потым. Усё гэта было вельмі страшна і незразумела для  чатырохгадовай дзяўчынкі.

-У Віцебскім гета я была адна, без бацькоў, без маці, сярод чужых мне людзей, якія плакалі,-успамінае жанчына. Памятаю,  што ўвесь час хацелася есці,  і людзі са мной дзяліліся. І ведаеце,  я потым усё жыццё старалася працаваць і за сябе,  і за тых дзяцей,  якія назаўсёды засталіся ў віцебскіх равах і чыё жыццё  абарвала  гета. Мне пашчасціла больш чым астатнім.  Мяне выратавала мама,  суседзі прыйшлі на дапамогу,  а вельмі многіх у той час расстралялі. Гэта было вельмі  страшна.

Ад цяжкай хваробы, заражэння крыві,  маленькую чатырохггадовую Аду ў той час выратаваў немец Карл Брушміт, які выкрадаў лекі ў нямецкім  шпіталі і прыносіў іх  для дзяўчынкі, калі ёй было вельмі дрэнна. Ада Эльеўна, калі ўжо вырасла, шмат гадоў  спрабавала адшукаць гэтага чалавека, але так і не знайшла яго. І сёння,  успамінаючы гэту страшую вайну, ужо праз амаль 75 год пасля Вялікай Перамогі , Ада Райчонак упэўнена: і сярод немцаў было шмат добрых людзей ( ва ўсякім разе аднаму з іх  яна абавязана жыццём). Як упэўнена і ў тым, што  просты нямецкі народ не хацеў ваяваць, яго прымусілі пайсці на вайну.

Яшчэ адзін жыхар нашага раёна Юльян Юльянавіч Баговіч нарадзіўся ў 1944 годзе ў нямецкім палоне.  На пачатку вайны яго бацькоў загналі на работы ў Германію  і яны трапілі да “бауэра” – гаспадара. Юльян Юльянавіч падчас сустрэчы ў бібліятэцы расказаў,  што яго бацькі аказаліся ў ліку нямногіх , каму пашацавала  Бацька добра ведаў польскую мову,крыху  разумеў нямецкую,  таму яго разам з сям’ёй забралі на прымусовыя работы, а не расстралялі, як многіх у той час. Ужо пасля вайны Баговічы вяруліся на радзіму, дзе іх чакалі ўсе родныя.

Вера Веньямінаўна Свілёнак,  1941 года нараджэння, разам з бацькамі была  вязнем нямецкага лагера смерці. Жанчына расказала аб тым,  што тыя невялічкія кавалкі хлеба,  якія бацькі атрымлівалі ў лагеры, яны аддавалі сваім дзецям, а самі вельмі моцна галадалі: шукалі рэшткі ежы на сметніках, варылі знойдзенае шалупінне ад бульбы. Самі паміралі з голаду,  але стараліся выратаваць сваіх дзяцей.

У такіх жа ўмовах заходзілася і сястра Веры Веньямінаўны Раіса Аляксандраўна Пачкоўская,  1942 года нараджэння. Разам са сваімі бацькамі сёстры знаходзіліся ў лагеры смерці горада Прэміс  у Германіі.

Раіса Пятроўна Баршчэўская нарадзілася ў 1936 годзе. Нават сёння  гэта жанчына памятае,  як у яе родную вёску Сямёнавічы зайшлі немцы. Яны сабралі ўсіх жыхароў разам  ля дома бацькоў  Раісы Пятроўны,  у цэнтры вёскі. Сама ж  дзяўчынка ўвесь час баязліва трымалася за маму,  бо нават яшчэ зусім маленькія дзеці ў той час  разумелі,  што іх могуць расстраляць. Людзей прымушалі  ехаць у Шаркаўшчыну,  а ўжо адтуль накіроўвалі ў лагеры смерці. У канцэнтрацыйным лагеры нямецкага горада Кветлінбург дзяўчынка разам са сваімі роднымі змагалася за жыццё з апошніх сіл. Таму і дзень вызвалення з нямецкага палону  назаўсёды стаў для яе  самым шчаслівым.

У дзень вызвалення вязняў фашысцкіх канцлагераў цікавае мерапрыемства для ўсіх прысутных   падрыхтавала і правяла бібліятэкар дзіцячай бібліятэкі Людміла Аляксандраўна Казіцкая, якая нібы правяла ўсіх прысутных “дарогаю памяці”  і прадставіла кнігу “Дзеці вайны”, што  была выдадзена ў Смаленску ў 2009 годзе. Гэта кніга захавала ўспаміны ўсіх вязняў фашысцкіх лагераў смерці, нашых землякоў, у тым ліку і гасцей, якія прысутнічалі на ўрачыстасці. Падчас мекрапрыемства бібліятэкар дзіцячай бібліятэкі  падрабязна расказала і пра мемарыялы Вялікай Айчыннай вайны ў Беларусі,  і пра найбольш трагічна вядомыя канцэнтрацыйныя лагеры смерці , і пра “георгіеўскую” стужку і яе значэнне для нашых ветэранаў. Наглядна ўсё гэта ўбачыць дапамагла  мультымедыйная прэзентацыя, падрыхтаваная бібліятэкарамі раёна.

—         Калі ветэраны,а ў дадзеным выпадку вязні фашысцкіх канцлагераў, сустракаюцца з падрастаючым пакаленнем, са школьнікамі, і як жывыя сведкі расказваюць аб тым, як усё было на самай справе, пра гора, здзекі, голад і смерць, з якімі у канцэнтрацыйным лагеры сутыкнуўся кожны,  — іншага іне трэба. Не існуе   лепшага спосаба данесці інфармацыю аб тым, як здзяйснялася наша гісторыя і як людзі змагаліся з фашызмам. Дзеці павінны пра гэта ведаць, каб усведамляць, што мір – гэта самая вялікая на свеце каштоўнасць,- было адзначана падчас урачыстасці, што  распачалася з ускладання кветак да помніка яўрэям,трагічна загінуўшым  у Шаркаўшчыне ў 1942 годзе.  З найлепшымі пажаданнямі да прадстаўнікоў старэйшага пакалення ў гэты дзень звярнуліся намеснік старшыні райвыканкама Ю. А. Васілеўскі , начальнік аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Л. У. Стома, старшыня раённага Савета ветэранаў Г. М. Філатава, а таксама прадстаўнікі сучаснага пакалення школьнікаў,вучні  8“В” класа Шаркаўшчынскай СШ № 1,  якія разам са сваім класным кіраўніком А. Э. Стральчонак  падрыхтавалі для дзяцей вайны памятныя паштоўкі  і свае найлепшыя пажаданні.  Прыгожыя сувеніры на памяць пра цікавую сустрэчу прадстаўнікі старэйшага пакалення атрымалі ў гэты дзень ад Шаркаўшчынскага раённага цэнтра рамёстваў і дзіцячай бібліятэкі нашага гарадскога пасёлка. Застаецца толькі дадаць, што на тэрыторыі нашага  раёна,  на сённяшні дзень, пражываюць 1 паўналетняя і 17 непаўналетніх вязняў фашысцкіх канцлагераў.

Вольга ЧАРНЯЎСКАЯ.IMG_9482 (Копировать) IMG_9483 (Копировать)IMG_9498 (Копировать) IMG_9512 (Копировать) IMG_9523 (Копировать) IMG_9529 (Копировать) IMG_9536 (Копировать) IMG_9537 (Копировать)

Comments are closed.

 
 

РЕКЛАМА

Архив (Новости Культуры)

РЕКЛАМА


Яндекс.Метрика