В дорогу к себе

Источник материала:

«Беларусь. Дыдактыка». Сегодня в Республиканском театре белорусской драматургии премьера

Народная артистка Беларуси Татьяна Мархель вместе с музыкантом Дмитрием Лукьянчиком через фольклорные песни и классическую литературу («Сымон-музыка» Якуба Коласа, «Людзі на балоце» Ивана Мележа, «Велікодныя яйкі» Змитрока Бядули, «Дзяльба кабанчыка» Виктора Карамазова и другие) рассуждают о своем месте в мире, отношениях с людьми, природой, народом.

— Песні, якія я буду выконваць, — гэта песні маёй матулі, — рассказывает Тать­яна Мархель. — Сама я з вёскі Шпакоўшчына Смалявіцкага раёна. Колькі жыла там, заўсёды была поруч мама, якая шмат спявала. Ідзе са жніва — пяе, гатуе — пяе, вяселле на вёсцы — пяе. Я слухала гэтыя песні і ніколі не думала, што гэта штосьці дзіўнае, каштоўнае. Для мяне гэта было наша натуральнае жыццё. Але гэта беларускі скарб, які цікавіць іншыя народы, таму варта зараз зрабіць спектакль, каб на яго прыйшла моладзь, зразумела, што ёсць у нас падмурак, на якім можна будаваць нешта новае.

Как поет Татьяна Григорьевна, слышали зрители едва ли не во всем мире, ее песни звучат в спектаклях и фильмах. Дмитрий Лукьянчик известен еще со времен основания этно-ансамбля «Троица» как участник его первоначального состава. Около часа актриса и музыкант ведут проникновенный разговор: кто же мы? И без всякого пафоса напоминают, что ответ связан с теми, кого мы любим, того места, где живем, на что смотрим, что помним из детства. Не случайно режиссер Александр Марченко обозначил жанр нового спектакля — дорога к себе.

— Я пачаў адчуваць прыгажосць мовы ў яе натуральнай форме, толькі калі пачуў песні, што спяваюць Таццяна Рыгораўна і Дзмітрый Лук’янчык, — говорит режиссер Александр Марченко. — Наша праца — таксама спосаб давесці, што ў нас ёсць свае аўтэнтычныя традыцыі, і гэта можна зрабіць праз эмацыянальны вопыт мінулых пакаленняў, адлюстраваны ў песнях. Спектакль «Беларусь. Дыдактыка» — гэта ключ да таго, як адчуць прыгажосць роднай мовы і закахацца ў яе.