“Батлейка” – з чыстым сэрцам да дзiцяцi дакрануцца

Источник материала:

Святлана БЯЛЯК. Фота Крысціны СЕМЯНЮК.
Часта даводзіцца чуць ад занепакоеных бацькоў: “Мой сын (дачка), што той немец: нешта лапоча, а што – ніхто не разумее”. На жаль, у імклівы век сучасных гаджэтаў дзеці хутчэй авалодваюць планшэтам і шостым айфонам, чым “начной вазай” і ўменнем трымаць лыжку, і жаданне авалодваць мовай як сродкам зносін адкладваецца на год-другі. Фактычна ў кожнай дашкольнай установе ёсць пункты дапамогі дзецям, якім патрабуецца карэкціроўка пастаноўкі некаторых гукаў, і такіх дзетак збіраецца цэлая група.

Яслі-сад № 3 Жабінкі таксама не выключэнне. Маленькім гарэзам тут дапамагаюць правільна і прыгожа гаварыць высокакваліфікаваныя спецыялісты. Клопаты дэфектолага Галіны Гацук, памножаныя на цеплыню сэрцаў і дабрыню душ педагагічных работнікаў Аксаны Швайко, Тамары Бурак, Іны Казей і Таццяны Куніцкай, робяць цуды з непаслухмянымі і складанымі для вымаўлення гукамі. Паверце, пакуль мамы і таты працуюць, іх лапачкі-дачушкі і гарэзы-сыночкі працуюць не менш – толькі над сваімі гукамі, складамі, словамі, каб яны потым прыгожа і лёгка складваліся ў фразы і сказы. Як правіла, выпускнікі групы потым добра вучацца ў школе, іх не дразняць аднакласнікі за “шапялявасць”.
Як лічыць выхавальнік Тамара Бурак, каб дзіця выканала простае на першы позірк заданне – скажам, расказала вершык Дзеду Марозу, – даводзіцца нямала патрэніраваць непаслухмяны язычок. У групе з цяжкімі парушэннямі маўлення робяць усё магчымае, каб дабіцца замацавання кожнага гуку. Большасць заданняў выконваецца падчас гульні. А яшчэ – праз дабрыню сэрцаў да кожнага дзіцяці.
А нядаўна, каб дапамагчы дзецям асвойваць гукі, выхавацелі разам з бацькамі, якія толькі “за” духоўна-маральнае выхаванне іх любімцаў, вырашылі зрабіць… батлейку. Нічога падобнага на Жабінкаўшчыне, упэўнена, вы не пабачыце!
Ад ідэі да рэалізацыі праекта прайшоў усяго месяц. На прасторах інтэрнэту знайшлі патрэбныя чарцяжы, памеры лялек. Іна Казей і Таццяна Куніцкая адшукалі непатрэбную скрыню, з густам аклеілі шпалерамі, пашылі лялек-акцёраў. Праўда, каб яны маглі з’яўляцца і знікаць за “шырмай”, давялося выпілоўванне адтулін у фанеры даверыць мужчынскім рукам. Бацькі таксама горача падтрымалі гэтую ідэю, дапамагалі шукаць лапікі падыходзячай тканіны, шыць лялькі.
– Вырашылі паставіць з дзеткамі спектакль на тэму Нараджэння Хрыстова, – расказвае Тамара Бурак. – Чыталі з імі дзіцячае Евангелле, разглядвалі малюнкі, тлумачылі незнаёмыя тэрміны. Для чыстых дзіцячых душ Божае слова зразумелае, і яны з радасцю рыхтаваліся, вучылі ролі, песні, вершы, танцы, каб потым, на Раство Хрыстова, прадэманстраваць свае ўменні равеснікам.
Шчыра кажучы, у дзяцей гэта выдатна атрымалася. У дзіцячых руках лялькі-вешчуны з падарункамі, Божая Маці, жывёліны рухаліся прыгожа і грацыёзна, а з вуснаў малечы гучалі радкі са Свяшчэннага пісання. Дзеці-акцёры ганарацца, што могуць граць у батлейцы. Для іх гэта яшчэ адна магчымасць самаўдасканаліцца, праявіць свае таленты, навучыцца новаму – вершу, танцу, песні. Цяпер жа малеча просіць развучыць яшчэ адзін спектакль. Магчыма, на Вялікдзень выхаванцаў дзіцячага ясляў-сада № 3 чакае чарговы сюрпрыз у выкананні дзетак групы з цяжкімі парушэннямі маўлення. Няхай батлейка прыжывецца ў дзіцячым садку і стане традыцыйнай!