У зорнай пяцёрцы фіналістаў
18.10.2018
—
Разное
|
“Сёння ў нашай хаце свята. Хата песнямі багата! Гуляць дык гуляць, гасцей сустракаць!” Менавіта гэтыя словы гучалі ў памяці, калі ехалі ў Мядзел на абласны фестываль-кірмаш “Дажынкі-2018”. Ехалі не проста паглядзець свята, а стаць яго непасрэднымі ўдзельнікамі. Справа ў тым, што па выніках абласнога этапа конкурсу “Уладар сяла-2018” нам пашчасціла трапіць у зорную пяцёрку фіналістаў сярод 22 каманд вобласці. Пераможцу планавалася абвясціць у Мядзеле падчас свята. Узгадалася, як усё пачыналася. Восенню мінулага года года мяне з жонкаю Анжалікаю запрасіла да сябе кіраўнік спраў Свірскага сельвыканкама Святлана Пісарчык і папрасіла паўдзельнічаць у раённым этапе конкурсу “Уладар сяла”. Паабяцала, што нам дапамогуць мясцовыя работнікі культуры і родная Свірская школа, у якой вучыўся я і чацвёра маіх старэйшых братоў і сясцёр. Мы пагадзіліся і зразумелі, як важна мець падтрымку ў такой справе. А конкурсы былі самыя розныя. Кожная сям’я правяралася на працавітасць, артыстызм, кемлівасць, спартыўную загартоўку. Першае, што адбылося, дык гэта наша сустрэча з прадстаўнікамі Свірскага Дома культуры і школы, якія вельмі хутка змаглі стварыць для нас сцэнічнае выступленне з элементамі мультымедыйнай прэзентацыі “Вітаем па-беларуску”. Да напісання сцэнарыя далучыліся мастацкі кіраўнік Дома культуры Валянцін Мацясовіч, бібліятэкары Алена Яновіч і Данута Саковіч, намеснік дырэктара па выхаваўчай рабоце ДУА “Свірскі ВПК д/с-СШ” Вера Шукела і настаўнік гэтай школы Валянціна Пісарчык. У добрай творчай атмасферы яны старанна планавалі, як лепш паказаць мясцовы каларыт Нарачанскага краю, разгарнуць невялічкую панараму з жыцця нашага падворка. І, зразумела, тэму малой радзімы. Тады ж на раённым этапе мы сталі пераможцамі, што вельмі парадавала. А вось прапанова ўдзельнічаць у абласным туры прымусіла моцна задумацца, бо добра ўсведамлялі, наколькі гэта складана і адказна. І ўсё ж рашыліся. Тым больш, што да леташняй групы падтрымкі далучыліся і некаторыя іншыя добрыя людзі. А гэта — дырэктар Свірскага ДК Ірына Селязнёва і хормайстар Ганна Трошына. Дзякуючы тым, хто нам дапамагаў, усё было падрыхтавана, на мой погляд, прыгожа, з густам. А яшчэ трэба сказаць і пра падтрымку, якая сыходзіла ад раённага камітэта БРСМ, у прыватнасці — ад першага сакратара Марыны Апанасёнак і яе надзейнага памочніка Сяргея Багданава. Сяргей кіраваў стварэннем відэароліка пра нашу сям’ю “Усё мае”. Відэаролік неабходны быў, каб правесці інтэрнэт-галасаванне. Сама паездка ў аграгарадок Сёмкава Мінскага раёна нам вельмі запомнілася. Абход нашых падворкаў рабіў губернатар Міншчыны Анатолій Ісачанка, а таксама першы сакратар абкама БРСМ Кірыл Шык. А карэспандэнты “Мінскай праўды”, завітаўшы на нашу сядзібу, не толькі ўзялі інтэрв’ю, але і сфатаграфавалі малодшага сына Ілью і размясцілі фотаздымак на першай старонцы газеты. Мы не засмуціліся, што не сталі першымі, бо ўжо сам удзел у конкурсе пакінуў шмат цікавых успамінаў. Уразіла тое, як перажывала за нас група падтрымкі са Свіршчыны. А мясцовы кінааматар Уладзімір Садоўскі нават фільм паспеў зняць як пра “Дажынкі” ўвогуле, так і пра наш конкурс “Уладар сяла-2018”. Як сказаў ён задаволена, памяць застанецца. А яшчэ, узгадваючы тых, хто дапамог абуладкоўваць сядзібу, нельга не падзякаваць настаўнікам Свірскай школы Інэсе Бурдэцкай і Алене Мілаш, якія падзяліліся сваімі дасканалымі вышыўкамі, што вельмі пасавалі да інтэр’еру сядзібы. Ёсць у нас у Свіры надзвычай патрэбныя людзям тры прыватныя магазіны: “Дамавічок”, “Утульнасць” і “Стыль”. Сядзіба ж павінна была выглядаць арыгінальна, і ад іх мы атрымалі фігуркі хатняй жыўнасці, дзякуючы чаму вясковы падворак набыў больш каларыту. Хацелася б нікога не забыць і ўсім падзякаваць. Папрацаваўшы сумесна з такімі людзьмі, мая сям’я зразумела, што іх праца часам бывае такой непрыкметнай, але вельмі патрэбнай людзям. Шчыра дзякуем усім за дапамогу.
Г. ЗАХАРАЎ. Чтобы разместить новость на сайте или в блоге скопируйте код:
На вашем ресурсе это будет выглядеть так
“Сёння ў нашай хаце свята. Хата песнямі багата! Гуляць дык гуляць, гасцей сустракаць!” Менавіта гэтыя словы гучалі ў памяці, калі ехалі ў Мядзел на абласны...
|
|