«Замежнага турыста можна зацiкавiць укладам жыцця нашай глыбiнкi»

Источник материала:

А на мой погляд...

Калi б вам асабiста давялося прымаць замежных турыстаў, якiя каштоўнасцi i вартасцi нашага народа (матэрыяльныя i нематэрыяльныя) вы найперш лiчыце вартымi таго, каб iх прадэманстраваць iншаземцам?

Сяргей СОБАЛЕЎ, намеснiк начальнiка Ашмянскай мытнi:

— Я нарадзiўся ва ўсходняй частцы краiны i да таго, як мне пашчасцiла трапiць працаваць i жыць у гэты край, напэўна, толькi па кнiгах ведаў, якая ў нас багатая гiстарычная спадчына. I толькi тут я на свае вочы пераканаўся, што гэта так. На жаль, шматвяковая гiсторыя часам у нас бывае незаслужана забытай. Нядаўна мне давялося прысутнiчаць пры адкрыццi памятнага знака ў гонар Соф’i Гальшанскай-Друцкай. Там жа прысутнiчалi расiяне, украiнцы, палякi, лiтоўцы. Яны ганарацца такiмi людзьмi яшчэ з часоў ВКЛ. Вось у такiя мясцiны — Гальшаны, Крэва — i трэба найперш вазiць iншаземцаў. На паўночным захадзе ад нас раскiнуўся Браслаўскi край, там рэдкая прыгажосць. Асабiста я двойчы быў на Блакiтных азёрах, прычым не ў саставе тургрупы. Чалавек з мясцовых правёў мяне тымi мясцiнамi летам i зiмой. Усё гэта таксама можна паказаць замежным турыстам. Райвыканкамам трэба шукаць людзей, якiя былi б зацiкаўлены ў развiццi ўязнога турызму, забяспечваць iх фiнансава, патрабаваць ад iх выканання канкрэтнай работы.

Што да нематэрыяльных каштоўнасцяў, дык асабiста я лiчу такой адметнасцю народа памяркоўнасць. Гэтая якасць у беларусах падабаецца больш за iншыя.

Адам ТУРКОЎСКI, галоўны спецыялiст аддзела ўлiку ляснога фонду i арганiзацыi лесакарыстання Мiнiстэрства лясной гаспадаркi:

— Першае, што прыходзiць на розум, — гэта Мiрскi замак. Там зараз вядзецца рэканструкцыя i гэты аб’ект можа быць цiкавым замежным турыстам. А ўвогуле, на мой погляд, у нас мала захавалася гiстарычных помнiкаў, якiя некранутымi дажылi да нашых дзён i могуць у такiм выглядзе прыцягваць замежных гасцей. Калi гаварыць аб прыродных аб’ектах, я назваў бы Вiцебскi азёрны край. Там вельмi прыгожыя краявiды, узгорыстая мясцовасць.

На другую частку пытання мне адказаць цяжка. Гасцiннасць? У кожнага народа могуць быць свае ўяўленнi аб ёй, нават два чалавекi могуць укладваць у гэта паняцце розны сэнс... Ды i як пакажаш тую цi iншую вартасць, на якiм прыкладзе — каб было зразумела?..

Вiкенцiй МОНЦIК, начальнiк упраўлення сельскай гаспадаркi i харчавання Ганцавiцкага райвыканкама:

— Натуральна, Белавежскую пушчу, Прыпяцкi запаведнiк — тое, што на слыху. Але найперш я надаў бы больш увагi, магчыма, не такому «раскручанаму», але не менш цiкаваму цэнтральнаму раёну — Нясвiжу, Мiру, Нарачы, Слуцку. Паказаў бы i гiстарычнае мiнулае, i дзень сённяшнi.

Калi гаварыць пра вартасцi насельнiкаў краiны, дык я найперш паказаў бы iншаземцам жыццё людзей. Але не ў мегаполiсе, а ў глыбiнцы. Лiчу, гэта было б вельмi цiкавым. Вазьмiце тых жа палешукоў — iх звычаi, уклад жыцця. Чамусьцi прыгадваюць толькi слуцкiя паясы, якiя выраблялi Радзiвiлы. Але вы зайдзiце сёння ў хату ў Ганцавiчах, Драгiчыне — усё ж гэта жывое! Вы адразу пазнаеце палешука. Цi яшчэ прыклад. Мне даводзiлася бываць у накiрунку Бабруйска. I чым блiжэй да яго, тым больш заўважаем нават вонкавых адметнасцяў: своеасаблiвыя брамы, веснiчкi, афармленне ганкаў, дахаў. Тое ж можна сказаць пра могiлкi. Недзе традыцыйна для крыжоў выкарыстоўвалi камень, а ў iншай мясцовасцi — толькi дрэва. Цiкава было б правесцi замежных турыстаў, каб яны на свае вочы пабачылi, як змяняецца ўсё гэта ў залежнасцi ад рэгiёна.