Сёе-тое пра работу расказалі i белтаўцы старой загартоўкі

Источник материала:

— Калiсьцi ў пачатку свайго журналiсцкага шляху, яшчэ да працы ў БелТА, я дапусцiў памылку, прысвоiўшы знатнаму сталявару, дэпутату вярхоўнага Савета БССР Дзмiтрыю Барашкiну, званне Героя Сацыялiстычнай Працы. На працу ў газету мяне не прынялi, а са шматтыражкi, у якой працаваў на той момант, давялося звольнiцца "па ўласным жаданнi" — памылкi ў друку тады многага каштавалi. А пасля, калi я ўжо працаваў у БелТА (з 1965 года), яму гэта званне прысвоiлi насамрэч...

Вось якiм празорлiўцам аказаўся журналiст, уладальнiк Ордэна Францыска Скарыны, мiж iншым. З 90 гадоў iснавання БелТА Вячаслаў Дутаў працуе тут амаль палову. Яму ёсць з чым параўноўваць журналiстыку сённяшнюю:

— Раней да iнфармацыi было больш лiтаратурнага патрабавання. Цяпер больш аператыўнасцi, фактуры. Iнфармацыйная журналiстыка стала больш лабавой, без лiшняга апярэння...

— Вядучы рэдактар павiнен разбiрацца лiтаральна ва ўсiм — ад падзей на мiжнароднай арэне да таго, колькi трэба нарыхтаваць корму на галаву жывёлы. Рытм нашай работы неверагодны. Нам дыктуюць з месца падзеi, i мы пуляй выпускаем iнфармацыю, вядома ж, праверыўшы папярэдне, каб не было нiякiх ляпаў. Толькi тады можам нацiскаць кнопку "выпуск". Увогуле не ўяўляю свайго далейшага жыцця без працы ў агенцтве. У нас вельмi дружны, апантаны работай калектыў. I хоць працаваць трэба восем гадзiн, у нас людзi, здараецца, у 9 прыходзяць i ў 21 сыходзяць...