Доктор маленьких «солнышек». Имя районного педиатра Татьяны Бумаженко занесено на районную Доску почёта

Артыкул пра раённага педыятра Т.М.Бумажэнку планавалі даўно. Таму калі незадоўга да Дня медыцынскіх работнікаў даведаліся, што яна знаходзіцца ў водпуску, крыху засмуціліся. Нашай сустрэчы маглі перашкодзіць паездка Таццяны Міхайлаўны на радзіму ў Шуміліна, іншыя асабістыя справы. Але ж ва Ушацкай ЦРБ нас супакоілі і параілі “пашукаць” доктара… у дзіцячым аддзяленні, куды яна заходзіць амаль штодня.

– Яшчэ падчас вучобы ў сёмым класе ведала, што стану педыятрам і ўпарта ішла да гэтай мэты! – адзначае наша суразмоўца. – Таму пасля заканчэння школы паступіла ў Віцебскі медыцынскі ўніверсітэт і ніколькі не вагалася пры выбары спецыялізацыі.

У 2014 годзе малады медык не баялася па размеркаванні ехаць у незнаёмыя Ушачы: дзецям усюды патрэбна кваліфікаваная дапамога. Больш таго, угаварыла перабрацца сюды і мужа, які працаваў у пажарнай часці Полацка.

Урач-педыятр – прафесія асаблівая. Трэба валодаць высокім узроўнем прафесійнай падрыхтоўкі, бо малыш часта не можа сам расказаць, што яго непакоіць, умець выклікаць да сабе давер і, самае галоўнае, – любіць сваіх пацыентаў. Авалодваць усімі гэтымі “прамудрасцямі” маладому медыку дапамагалі яе вопытныя калегі Святлана Іванаўна Ерашова і Ніна Васільеўна Літвінава.

Дзень Таццяны Міхайлаўны поўны трывог за пацыентаў дзіцячага аддзялення, работу якога вядзе: ці не павысілася тэмпература, які ў малых апетыт, настрой. Хлопчыкі і дзяўчынкі старэйшага ўзросту знаходзяцца тут без бацькоў, таму для іх прыходзіцца быць крыху і мамай, і выхавальніцай.

Абстаноўка ў аддзяленні максімальна набліжана да дамашняй, каб дзеці адчувалі сябе камфортна, што вельмі радуе доктара. Некалькі гадоў таму тут адбыліся значныя змены: яркімі фарбамі зайгралі сцены, з’явілася новая мэбля і нават асобны гульнявы пакой. Але ж хуткаму выздараўленню малых спрыяюць найперш добразычлівыя адносіны і цёплыя словы самой Т.М.Бумажэнка. Бо інакш як “сонейка” да сваіх пацыентаў яна не звяртаецца. “Дыхай правільна, сонейка! Не плач, сонейка!” – угаворвае яна малышоў, сваім ласкавым і адначасова ўпэўненым голасам супакойваючы заадно і мам.

У спісе важнейшых задач раённага ўрача-педыятра – і выезд па выкліках, і патранаж дзетак да года, і перыядычныя медагляды хлопчыкаў і дзяўчынак, якія маюць хранічныя захворванні, знаходзяцца на дыспансэрным уліку. За дзень, бывае, на прыём да Таццяны Міхайлаўны трапляе да 40 пацыентаў. Найбольш частай прычынай іх недамагання з’яўляецца прастуда, але бываюць і менінгіт, пнеўманія, іншыя захворванні.

– Памятаю, як напярэдадні Новага года да нас у бальніцу ў цяжкім стане прывезлі 10-дзённае дзіця са спайкамі ў брушной поласці – для іх аператыўнага выдалення тэрмінова накіравалі малыша ў Віцебск. Некалькі дзён пасля гэтага тэлефанавала ў абласную бальніцу, цікавілася яго станам. А як было прыемна зноў убачыць яго на прафілактычным аглядзе – здаровага, пухлага, ружовашчокага!

На думку гераіні нашага аповеду, зносіны з маленькімі пацыентамі – лепшая “праверка на трываласць” для любога медыка. Гэта хоць і больш складана, але надзвычай цікава. Яна памятае амаль усіх хлопчыкаў і дзяўчынак, якіх даводзілася лячыць, ведае іх характары і нават любімых казачных герояў. Напэўна таму Таццяну Міхайлаўну так любяць дзеці і паважаюць бацькі.

Часта даводзіцца педыятру затрымлівацца на рабочым месцы, працаваць у выхадныя і святы, наведваць нядобранадзейныя сем’і, што не заўсёды адказна ставяцца да здароўя сваіх дзяцей. Ну і, канечне, не адмаўляе знаёмым і суседзям, у якіх захварэў малыш, каб увечары наведаць апошняга на доме.

– Пакуль не маю сваіх дзяцей, але з’яўляюся ў пэўным сэнсе мнагадзетнай мамай, нават рэкардсменкай! – смяецца Т.М.Бумажэнка. – Ва Ушацкім раёне на сённяшні дзень крыху больш за дзве тысячы непаўналетніх. І ўсе яны – мае, усіх іх па-свойму люблю!

Зрэшты, такія пачуцці – у большасці сваёй узаемныя. Малышы не баяцца ісці ў бальніцу, радуюцца сустрэчам з “цёцяй Таняй”. Падлеткі ж бачаць у Т.М.Бумажэнка найперш сябра – наладжваюць з ёй зносіны ў сацыяльных сетках, а хлопцы часам нават прызнаюцца ў каханні.

Месцам, дзе дзіцячы доктар адпачывае душой і чэрпае сілы для чарговага рабочага дня, з’яўляецца яе дача ў вёсцы Ваўчо з вялікім прысядзібным участкам, дзе яна завіхаецца ў вольную хвілінку на градках і ў садзе. Вельмі многа тут і ў кватэры сям’і Бумажэнкаў розных кветак, вырашчаных яе клапатлівымі рукамі. Захапляецца і вязаннем – радуе сябе, блізкіх арыгінальнымі цёплымі рэчамі, якія ў халоднае надвор’е здольныя зберагчы здароўе.

У апошнія дні працоўнага водпуску Т.М.Бумажэнка стараецца больш часу праводзіць з сям’ёй, убачыцца з роднымі. Адна з яе сясцёр таксама пайшла ў медыцыну, стала фельчарам, а малодшая пакуль толькі марыць аб прафесіі ветэрынара. Для ўсіх родных, сяброў, знаёмых Таццяна Міхайлаўна – вялікі гонар. Нездарма ж ёй, маладой і не мясцовай, ва Ушацкай ЦРБ даверана надзвычай адказная пасада раённага педыятра, а па выніках работы за 2017 год яе прозвішча занесена на Дошку гонару Ушаччыны.

Кацярына КАВАЛЕЎСКАЯ.