Віталь Гардзей: "Мне не было сорамна за бескарысна пражытыя гады"

Источник материала:

Дождж, якi нагнятаў абстаноўку ў першы дзень конкурсу маладых выканаўцаў, як быццам узяў тайм-аўт. I ўдзельнiкi, скарыстаўшы момант, далi дыхту. А можа, проста пад фанаграму, няхай сабе i "мiнус 1", выступаць прасцей, чым з вялiкiм аркестрам? Не, хутчэй, справа ў тым, што эстрадная песня кампазiтара краiны i на мове краiны, якую прадстаўляе кожны ўдзельнiк, блiжэй да розуму i сэрца. Найперш уласна выканаўцы.

— Нават не памятаю, хто мне паставiў "дзесяткi", — узбуджана тараторыць Вiталь. — Расiя? Дзякуй Алегу Газманаву, не чакаў! Ад любога з членаў такога журы прыемна атрымаць 10.

— Задаволены?

— Вельмi. Хоць для мяне балы — не самае галоўнае. Важна, што я сёння атрымаў такi кайф ад выступлення! Я адчуваў сябе больш упэўнена, чым у першы дзень, i гэта адбiлася на ацэнках. Мяне павiншавала Iрына Дарафеева, i ўпершыню ў жыццi пахвалiў Юрый Саваш, што было таксама надзвычай прыемна. Не буду паўтараць, што менавiта ён сказаў, але пачуць такое — дарагога каштуе. Вельмi добрыя, цёплыя i патрэбныя словы.

— У першы дзень па вынiках ты ўваходзiў у пяцёрку лiдараў, але, як нам здалося, быў крыху незадаволены з-за ацэнак?

— Быў, але не з-за ацэнак. Проста, выступаючы з аркестрам, я перахваляваўся, бо адчуваў адказнасць не толькi за самога сябе, але i "за таго хлопца". Не тое каб былi накладкi — я цалкам давяраю аркестру Фiнберга — але празмернае хваляванне дало аб сабе знаць. Гэта натуральна падчас любога жывога выступлення, але ўсё ж — конкурс, нервы... На гэты раз усё залежала ад мяне, я пастараўся сабрацца. Словам, мне не сорамна за сябе i за бескарысна пражытыя гады. (Смяецца.)

У гэты час падаспелi новыя вiншаваннi — намеснiк мiнiстра культуры Ўладзiмiр Рылатка стрымана пацiснуў маладому выканаўцу руку i пахвалiў: "Малайцом!". Затое мама Вiталя, кiраўнiк бабруйскага тэатра песнi "Шына-най" Ала Ефiменка, спусцiўшыся з залы, не хавала захаплення i расчулена абняла сына.

— Цябе падтрымлiвала толькi мама?

— Так, тата застаўся дома. Аднак затое яшчэ мяне падтрымлiваў старэйшы таварыш, з якiм я пазнаёмiўся некалькi дзён таму — i цяпер магу сказаць, што вельмi палюбiў Чэхiю, хоць быў там даволi даўно. Там цудоўныя людзi!

— Цi звярнуў ты ўвагу, што ў вас з малдаўскiм канкурсантам Вiцем Баланам аднолькавыя касцюмы?

— Я ў сваiм, памятаеш, выступаў яшчэ ў першы дзень. Я ўвогуле не прыхiльнiк таго, каб здзiўляць публiку якiмi-небудзь выдумкамi на галаве цi ў вобразе. Проста мне ў iм зручна, камфортна. Тым больш, у першы дзень ён прынёс мне хоць маленькую, ды ўдачу — i я вырашыў касцюм не мяняць. Дый журы, лiчу, калi бачыць удзельнiка то ў адным касцюме, то ў другiм — не запамiнае самога выканаўцу. Што да Вiктара Балана — ён сам быў у шоку, калi ўбачыў, наколькi мы падобна апранутыя. Мы тут ужо нават прыдумалi легенду, што хлопцу спадабаўся мой касцюм, ён пабег у краму i хуценька купiў сабе гэткi ж самы. (Смяецца.) Насамрэч Вiктар — класны хлопец, i я лiчу, што спяваў ён выдатна.

— Каго яшчэ з канкурсантаў ты для сябе вылучыў бы?

— Лiтоўца, натуральна. Нездарма менавiта ён атрымаў адзiную "дзесятку" ад старшынi журы. Юля — я называю яе Юля, так больш звыкла — з Нiдэрландаў: яна вельмi пазiтыўны чалавек, сапраўдны, шчыры. Добрыя хлопцы з Балгарыi, з Малдовы, з Узбекiстана, з Азербайджана (хоць ён i не трапiў у фiнал). Вось, не пакрывiўшы душой, сцвярджаю — яны ўсе класныя! I мы так пасябравалi, што большасць вырашылi застацца ў Вiцебску да канца, так што, спадзяюся, мы яшчэ пагуляем па горадзе, пабудзем разам — i ўвогуле сустракаемся не ў апошнi раз. Мне нават шкада, што ўсё ўжо скончылася i пайшоў адваротны адлiк. Хацелася б затрымаць гэта адчуванне эйфарыi...

Вечарам у Вiцебскай абласной фiлармонii адбылося канчатковае падвядзенне вынiкаў i "раздача сланоў" канкурсантам. Прычым незалежна ад атрыманых прызоў ва ўсiх iх так ззялi вочы, як быццам перамаглi ўсе 15. Вось што такое яна — фестывальная эйфарыя. Хочацца заразiцца i зарадзiцца гэтым адчуваннем як мiнiмум да наступнага "Славянскага базару". Ну а пакуль што — дзякуй, "Вiцебск-2008", за дастаўленае задавальненне!