Алесь Сакалоў. Спадзяванне

Источник материала:

Машына праляцела па шашы
Метэарытам у вечаровым змроку,
Спалохала на сметніку сароку,
На вуліцы вясковай — ні душы.
Зіма. З‑пад стрэх звісаюць ледзяшы.
Машына праляцела па шашы.

Фальшывяць струны ў маёй душы,
Я пасварыўся з феяй сінявокай,
Машына сумавала ў гаражы,
Я зазірнуў у царкву каля дарогі,
Той, на крыжы, упрошваў: «Не грашы!
Слязьмі растопіш лёд сваёй душы».

Увесну празвінелі капяжы,
Мяне правіна страсянула токам.
Іду з павіннай. Ты частуеш сокам.
Бярозавік нясеш у гладышы,
Ідзеш і прыгажэеш з кожным крокам,
Увесну адзвінелі капяжы.

Спатканне летам у лугавой цішы,
Вольны казак — ад школы і ўрокаў,
Валошкаў сінь ля жытняе мяжы,
На сцежцы мітусяцца мурашы,
Зноў да мяне ідзеш ты лёгкім крокам,
Кахаю. Спадзяюся. Адкажы!