Група ананімных алкаголікаў "Азарэнне" са Смаргоні адсвяткавала 14-годдзе

Источник материала:

Група ананімных алкаголікаў «Азарэнне» са Смаргоні адсвяткавала 14-годдзе

Мяне, як дырэктара Смаргонскага СПЦ запрасілі ў чэрвені на святкаванне  14-годдзя стварэння групы ананімных алкаголікаў “Азарэнне” г.Смаргонь. Сярод гасцей былі намеснік старшыні Смаргонскага раённага выканаўчага камітэта Генадзь Бычко, настаяцель Смаргонскага касцёла Святога Міхаіла Архангела Алег Жураўскі, псіхіятр-нарколаг Смаргонскай ЦРБ Лючыя Тарасенка.

Генадзь Бычко сардэчна павіншаваў групу “Азарэнне” і падкрэсліў іх велізарны ўклад у аздараўленне грамадства. Алег Жураўскі распавёў прытчу пра блуднага сына, якога блізкія людзі заўсёды чакаюць у родных сценах. Лючыя Тарасенка падзялілася, што часта сутыкаецца з сітуацыямі, калі людзі губляюць сябе, сям'ю, веру ў Бога і становяцца нешчаслівымі  з-за сваіх залежнасцяў.

Са спецыялістамі Смаргонскага СПЦ ў групы «Азарэнне» наладжана шматгадовае супрацоўніцтва. На першым паверсе дзіцячага сацыяльнага прытулку нашай установы размешчаны стэнд, на якім выкладзена ўся інфармацыя аб рабоце таварыства ананімных алкаголікаў, кожны можа ўзяць візітоўкі з кантактнымі тэлефонамі для сябе або сваякоў. З бацькамі дзяцей, прызнаных маючымі патрэбу ў дзяржаўнай абароне, спецыялісты Смаргонскага СПЦ заключаюць дамовы аб супрацоўніцтве і арганізацыі ўзаемаадносін, адзін з пунктаў якіх - наведванне таварыства ананімных алкаголікаў, а калі з гэтай катэгорыі збіраецца шматлікая група, то сустрэчы праводзяцца на базе нашага цэнтра адзін раз на тыдзень.

Святкаванне чатырнаццатага дня нараджэння прайшло пад дэвізам "Свабода быць самім сабой". Але, як трапна заўважыў адзін з прысутных, назавём яго Мікалаем: "Мяне самога сябе да сустрэчы з групай ананімных алкаголікаў не было, была толькі мая цяга да выпіўкі." Хлопец служыў у "гарачым пункце", дзе і заахвоціўся да алкаголю і наркотыкаў, вярнуўшыся дадому,  працягваў забывацца такім жа чынам. Аднойчы Мікалай сустрэў свайго саслужыўца, які сказаў: "Я бачу, што ў цябе праблемы, заўтра раніцай я завязу цябе да ананімным алкаголікаў." Малады хлопец узрадаваўся, таму што быў упэўнены, што на сустрэчы таксама будзе выпіўка. Падчас знаёмства Мікалай ўпершыню пачуў, як людзі смела кажуць "Я - алкаголік", распавядаюць пра сваё існаванне, а быццам расказваюць пра яго ўласныя пачуцці і лад жыцця. Там і хлопец  ўпершыню прызнаўся сам сабе, што ён алкаголік і вельмі спалохаўся  ўсведамленню і шчырасці сваіх слоў. Таму зараз Мікалай  з усіх сіл стараецца дапамагчы іншым здабыць сябе, запрашаючы ў групу, якая  не дае магчымасці апынуцца сам-насам з жаданнем выпіць, фармуе новае асяроддзе замест старога.

Прысутныя дзяліліся многімі гісторыямі з жыцця, якія ўражвалі: “Я не пакутаваў, пакутавалі ўсе вакол”, “У мяне не было пахмелля, так як я не пераставаў піць”, “І толькі цяпер, у 60 год я вяртаюся да таго чалавека, які быў да таго, як я пачала піць.”, “Гэта не рыжы колер маіх валасоў, гэта мой стан душы, а раней, я была шэрая і зашуганая як мыш.”

Хтосьці з вялікіх людзей сказаў, што прасцей скарыць гарады і краіны, чым сябе, а ў народзе гавораць: «100 гадоў - стагоддзе, 5 гадоў - пяцігодка, а алкаголік кінуў піць - да пятніцы». Але прыклад вельмі многіх людзей з груп ананімных алкаголікаў, якія вось ужо гады і дзесяцігоддзі не ўжываюць спіртныя напоі, натхняе і дае надзею сем'ям нанова вярнуць сваіх родных.

Ларыса ТАТАРЫНАВА0, дырэктар Смаргонскага СПЦ.