Семдзесят год таму нямецкія карнікі спалілі хутар Бароўка

Источник материала:

дзеці з Мядзела ля помніка

13 чэрвеня 1943 года на хутары Бароўка адбылася трагічная падзея — нямецкія карнікі расстралялі і спалілі дзесяць мірных жыхароў.

Вось што расказала жыхарка суседняй вёскі Брусы Галіна Балаховіч (у 1943 годзе ёй ішоў шосты год):

—   Хутар меў шэсць хат. Добра жылося тут людзям, гасцінныя яны былі. У гэты дзень было свята. Вяскоўцы сабраліся ў адной хаце – у Грынцэвічаў, мірна адпачывалі... Ішлі з кірмашу ў Мядзеле людзі, заходзілі сюды адпачыць, вадзічкі папіць. Ніхто і не думаў, што так жудасна ўсё скончыцца. Што прыйдуць гітлераўцы, заўважаць партызана, які таксама завітаў на хутар. І расстраляюць, спаляць ні ў чым ні павінных жыхароў…

На месцы, дзе жылі людзі, цяпер толькі помнік. Падышоўшы да яго, чытаеш: “Сівіцкі А. І. — 47 год, Грынцэвіч Л. Б. — 15 год...”. Позірк спыняецца на радку “Грынцэвіч В. В. — 7 год”...

Тут больш не нарадзілася дзяцей,

Тут сэрцам болей у шлюбе не сысціся...

Мой дружа!Чалавеча! Мой зямляк!

Прад гэтым спісам ля дарогі прыпыніся!.. – напісаў паэт Ігар Пракаповіч.

Роўна праз 70 год ля помніка сабраліся прадстаўнікі працоўных калектываў Мядзельшчыны, жыхары Сваткаўскага сельсавета, школьнікі. Тут адбыўся мітынг-рэквіем. Да прысутных звярнуліся старшыня раённага Савета дэпутатаў Алег Бароўка, прадстаўнікі ветэранаў (Міхаіл Гардон) і моладзі (Кацярына Роліч).  Разам са згадкамі пра трагічныя падзеі вайны звярталіся да будучыні, да дзяцей – з наказам шанаваць сваю гісторыю і памяць загінуўшых.

Людзі замерлі ў хвіліне маўчання, усклалі да помніка кветкі. Праніклівым было выступленне народнага вакальнага ансамбля “Натхненне”.

А напрыканцы гучаў верш Ігара Пракоповіча — той, радкі з якога ўжо прыводзілі:

Я ў гэту ноч, вядома, не засну...

Ізноў вайна — бяссонніцы сяброўка...

Тут землякоў маіх спалілі ў вайну

На хутары лясным Бароўка.

У той час, калі Міхаіл Гардон дэкламаваў – пранізліва, ад сэрца – гэтыя радкі, на вачах у некаторых людзей з’явіліся слёзы...

Алесь ВЫСОЦКІ.

Фота Алеся ВЫСОЦКАГА.