Более 15 лет на благо Ушачского ПМС трудится Ольга Петровна Шевченко

Гэтыя святочныя дні для ўшачанкі В.П.Шаўчэнкі асаблівыя ўдвая. Не паспелі шматлікія блізкія раз’ехацца па сваіх пенатах, як з’явілася чарговая падстава сустрэцца ў яе ўтульным доме з віншаваннямі і падарункамі. Напачатку новага года – 2 студзеня – жанчына адзначае дзень нараджэння, сёлета ж ён знакавы – юбілейны.

Вольга Пятроўна – адна з тых людзей, якія не стамляюцца рабіць дабро, спачуваць, дарыць радасць, не патрабуючы нічога ўзамен. Калегі і сябры ласкава называюць яе “маці Тэрэзай”, паколькі ўпэўнены: душэўная цеплыня ў яе сэрцы невычарпальная.

Лёс гэтай жанчыны не быў простым. Нарадзілася яна ў Казахстане, куды бацькі – жыхары Полаччыны – прыехалі падымаць Цаліну, школу заканчвала ў Віцебску, куды пераехала сям’я з ужо трыма дзецьмі. Калі ж прыйшоў час вызначацца з будучай прафесіяй, В.П.Шаўчэнка вырашыла пайсці па слядах любімай бабулі, выбраўшы спецыяльнасць бухгалтара, скончыла Полацкі сельскагаспадарчы тэхнікум і па размеркаванні трапіла ў саўгас “Віцебскі”. Зрэшты, пачынала не з бухгалтарскай справы, як планавала, а менавіта з меліярацыі, у якой працуе і зараз.

У наш раён Вольга Пятроўна трапіла ў сярэдзіне 80-х, калі яе мужу, які завочна вучыўся ў культасветвучылішчы на аддзяленні “народныя інструменты” і марыў пра творчую дзейнасць, прапанавалі пасаду мастацкага кіраўніка ў Вяркудскім сельскім клубе. Сваё месца пад сонцам на Ушаччыне хутка знайшла і В.П.Шаўчэнка, стаўшы бухгалтарам, а пазней галоўным бухгалтарам у калгасе “Савецкая Беларусія”.

Зрэшты, прысвячаць сябе выключна “паперам” і быту заўсёды актыўная і ініцыятыўная жанчына не збіралася і па прыкладзе сваёй другой палавінкі занялася творчасцю.

– У тыя часы надзвычай папулярным у раёне і не толькі быў вакальна-інструментальны ансамбль нашай гаспадаркі, – успамінаюць сённяшнія калегі Вольгі Пятроўны. – У яго склад акрамя сям’і Шаўчэнкаў уваходзілі Андрэй Чымпой, Віктар Даўгаполаў, Аляксандр Хахлоў. На іх выступленні заўсёды збіралася многа людзей. Прычым, не толькі мясцовых – увесь гарпасёлак імкнуўся туды трапіць. Сучаснага акустычнага сінтэзатара “Ямаха”, які набыў для ВІА калгас, не было нават у РДК.

Паспявала жанчына і ў грамадскай дзейнасці. У раёне дэманстрацыя – Вольга Пятроўна з лозунгамі, транспарантамі. Агеньчык ці іншае мерапрыемства ў калгасе – і зноў яна ў ліку ідэйных натхняльнікаў, арганізатараў.

Заўсёды лад, парадак і ў сям’і жанчыны. Разам з мужам Аляксандрам Іванавічам выхавалі дваіх сыноў, аддаючы ўсё да апошняга, каб тыя выраслі дастойнымі людзьмі, знайшлі сваю дарогу па жыцці. А для гэтага ў свой час давялося пераехаць у гарпасёлак.

Малодшы сын хацеў займацца музыкай, – расказвае В.П.Шаўчэнка. – Ва Ушачах жа была магчымасць аддаць яго на навучанне па класе валторна ў дзіцячую школу мастацтваў, што мы і зрабілі. І, як аказалася, не прагадалі! Цяпер наш нашчадак – удзельнік Полацкага ваеннага духавога аркестра.

Творчыя здольнасці маюць і іншыя члены сям’і. Так, старэйшы сын Вольгі Пятроўны і Аляксандра Іванавіча Вячаслаў выдатна іграе на гітары. Школу мастацтваў скончыў унук Павел, які зараз набывае ў Віцебскім каледжы спецыяльнасць тэхніка-архітэктара. Першыя, але ўпэўненыя крокі ў музычнай справе робіць сямігадовая ўнучка Мілана.

У самой жа жанчыны часу на творчасць цяпер не хапае. Ва Ушачах ёй давялося крыху пабыць намеснікам начальніка аддзела па эканоміцы на агароднінасушыльным заводзе, а ў сакавіку 2005 года яна стала начальнікам вытворча-тэхнічнага аддзела ПМС, дзе дагэтуль і працуе.

Разлічыць аб’ёмы і віды работ, расцаніць іх, скласці дагаворы з заказчыкамі, каштарысы, акты выкананага – далёка не ўсе функцыі, якія выконвае гэты спецыяліст. Час ад часу выязджае на аб’екты, калі трэба, працуе па выхадных, вечарах… І такія адносіны да даручанай справы не застаюцца незаўважанымі! Некалькі год таму прозвішча Вольгі Пятроўны заносілася на раённую Дошку гонару. Ёсць у скарбонцы жанчыны шматлікія прафесійныя ўзнагароды, у тым ліку абласнога ўзроўню. Нярэдка абараняе яна гонар прадпрыемства і на розных спартыўных спаборніцтвах.

Не расслабляецца В.П.Шаўчэнка і дома: радуе блізкіх кулінарнымі шэдэўрамі, трымае падсобную гаспадарку – козачак, парсючкоў, курэй (а раней і трох кароў!), апрацоўвае немалы агарод. У вольны ж час любіць пачытаць, наведвае басейн у фізкультурна-аздараўленчым комплексе “Юнацтва-Ушачы”. Часта прыходзяць у госці ўнукі – тады ў вачах Вольгі Пятроўны загараюцца гарэзлівыя агеньчыкі. Маладзее на вачах, хаця яе вобраз і так не вяжацца з чалавекам, якому па пашпарце ўжо 55.

Кацярына КАВАЛЕЎСКАЯ.