Поэзия - души движение

Так называется новый сборник стихов победителей четвертого областного и районного этапов фестиваля одноименного названия. Составители - Т.Б. Абрикосова и Н.В. Горбачева.

Начальник главного управления образования Гродненского облисполкома А.Г. Сонгин и председатель Гродненской областной организации Белорусского профсоюза работников образования и науки В.В. Гришечко во вступительном слове к сборнику желают «приятных минут наедине с поэзией, а авторам - вдохновения и творчества», называют имена постоянных участников и тех, кто впервые заявил себя на фестивале. Появилась номинация «Новые имена», где руководители вспоминают учителя истории ГУО «УПК Жемыславльский детский сад - базовая школа» Олега Михайловича Иглицкого.

Авторов сборника - 53 человека. Стихи разнообразны по тематике: о родном крае, о семье, о школе, о красоте нашей природы, о войне и великой Победе: и по форме: сонеты, акростихи. Многие уже положены на музыку: Олега Иглицкого, Вячеслава Макутя, Михаила Калачика.

Світанак над Іўем

Словы і музыка А. Ігліцкага

1. Над краем лясісгым, над краем азёрным,

У росных лугах ціха ночка знікае.

Ля рэчкі Івенкі, пад россыпам зорным,

Світанак у Іўі з табой сустракаем.

2. Вадой наталяемся з чыстай крыніцы,

Тут шэпчуцца травы, тут спеў жаўруковы,

Тут песня народная з сэрцаў бруіцца,

У народзе жыве беларуская мова.

Прыпеў:

Сустрэнемся тут на купалле з табою

Ля млына старога, Івенкі вірлівай.

Закружаць вянкі, паплывуць над вадою,

Каб мары збываліся доляй шчаслівай!

Доляй шчаслівай!

3.Зямля цёплым ранкам ад сонца сагрэта,

Дзень новы вітае абуджаны горад.

Квітней наша Іўе ў песнях паэтаў,

У новых будоўлях юначы твой погляд.

4. Тут люба ўсё і душою сагрэта,

Знаёмае, блізкае вабіць з дзяцінства:

I вежы касцёла, мячэць з мінарэтам

Іўя не заўжды мацавалі адзінства.

Прыпеў.

5. Адклікнецца звон праваслаўнай званіцы,

Чакаюць здалёку гасцей сінаногі.

Пра Іўе сяброўскае нельга забыцца,

У горад вядуць і шляхі, і дарогі.

Прыпеў.

Давайте ближе познакомимся с авторами этого сборника. В номинации «Малая Родина» мне очень понравилось стихотворение ветерана педагогического труда из Дятловского района Раисы Лакиза.

Раиса Лакиза

Бусел

І зноў вясна… I ярка свеціць сонца,

Зазелянелі травы ня мяжы…

I стукаюць праменьчыкі ў аконца,

I адмываюць ад зімы дажджы.

Чырвананосы бусел аблятае

Спрадвечнае сваё жытло.

Чаму бабуля сёння не страчае?

Чаму такое ціхае сяло?

I сцежкі не вядуць зусім да хаты...

“Я тут!” — пачаў наш бусел клекатаць...

I цэлы тыдзень ён чакаў заўзята,

Не верыў, што не выйдуць прывітаць.

Калісьці тут дзятва яго страчала:

- Дзень добры, наш бацянчык-клякатун!

Бабулька галавою ўслед ківала:

- Ляціш, то будц жыць яшчэ, вястун.

I ён лунаў - прыносіў радасць, шчасце,

Не нёс дзяцей - іх не чакалі тут.

Адводзіў беды, суцяшаў у нянасці...

Чаму ж не прывітае родны кут?

Пустыя хаты... Вокны ўжо не вочы...

I вецер-сухавей тут гаспадар...

Стары калодзеж болей не рабочы,

Ад комінаў не ідзе дымочак-пар...

А моладзь уся ў горад выязджае...

Бабулечкі не стала ўжо зімой...

Ды толькі верны бусел нас чакае

В номинации «Школа и дети» мне запомнилось стихотворение  Анастасии Самущик, учителя начальных классов ГУО «Средняя школа №2 г. Волковыска» «Я беларуская дзяўчына”. Это настоящий гимн родной стране.

Анастасия Самущик

Я беларуская дзяўчына

Я беларуская дзяўчына

Маіх тут продкаў карані,

Пра тое мне спявала ніва

I ў небе чыстым салаўі.

Пра тое лісце мне шаптала,

Злятаючы з бяроз, з дубоў...

Прайшла у жыцці шляхоў нямала

Ды зноў вяртаюся дамоў.

Каб цешыць вока добрай знічкай

Надзею берагчы ў душы,

Крынічнай вабіцца вадзічкай.

Аб нечым марыць у цішы.

Кранаць далонямі калоссе,

Што золатам хвалюе дол,

Ці сумаваць, спаткаўшы восень.

Пад лістападаўскім дажджом,

Ці сустракаць шпакоў вясною.

На маслінку — пячы бліны,

Ці слухаць, седзячы з сям’ёю

Аб справах сівай даўніны.

Таптаць сунічныя сцяжынкі.

Ці ў чарніцах спіну гнуць,

Ці ўбіцца ў кросны-павуцінкі.

Што павучкі так спраўна ткуць.

Зайсці ў лес, нібы ў аптэку -

Глытаць, бы лекі, водар траў...

Ці слаць паклоны чалавеку,

Што нам Радзіму ўратаващ.

Што мне замежная краіна!

Што мне палацы, каралі?

Я — беларуская дзяўчына,

Дачка найлепшае зямлі!

В номинации “Любовная и философская лирика” отмечено стихотворение Павла Николаева, ветерана педагогического труда Гродненского района “Родной и тихой по натуре” (г. Гродно).

Номинация “Новые имена” - это прежде всего Олег Иглицкий. Его стихи положены им же на музыку: “Жэмласлаўскі вальс”, “Світанак над Іўем”, “Славім суботніцкі край”. Последнее стихотворение было напечатано в «Іўеўскім крае» 31 августа 2019 г.

Жэмласлаўскі вальс

Словы і музыка Алега Ігліцкага

І.Дзверы адчынены, графы ўсміхаюцца,

Конны імчыць фаэтон.

Госці ў палац Умястоўскіх збіраюцца,

3 вокнаў гучыць грамафон.

Госці шаноўныя, зала напоўнена

Бэзавым пахам вясны.

Усе задаволены, баль пачынаецца,

Кружацца ў вальсе яны.

Прыпеў:

Жэмласлаў! Жэмласлаў!

Тут Яніна і Уладзіслаў.

Тут іх мары жывуць,

У парку ліпы цвітуць, 2 разы

I гады іх шчасліва бягуць.

2.Не адракліся, у Еўропу не з’ехалі,

Не заманіла іх даль.

Тут захапіліся працай, уцехаю

Стаў іх маленькі Версаль.

Казкай двух сэрцаў, рук працавітых

Цвіў астравок на зямлі,

Быў Жэмласлаў на ўвесь край знакаміты,

Шчасце сваё тут знайшлі.

Прыпеў:

Жэмласлаў! Жэмласлаў!

Прыгажэйшай старонкі няма.

Умястоўскім сюды дасылалі лісты 2 разы

Рыхард Вагнер, пісьменнік Дзюма.

З.Родны наш край шанавалі да скону

I навучалі так жыць:

“Быццам збіраешся заўтра памерці,

I не паспееш зрабіць.

Так працаваць, быццам здолееш вечна

Жыць на тутэйншй зямлі,

Каб для нашчадкаў шчырых, сардэчных

Землі садамі цвілі”

Прыпеў:

Жэмласлаў! Жэмласлаў!

Белым лебедзем крылы ўзняў.

Тваю веліч, красу эберажом на вякі,

Шчыра любяць цябе землякі!

Тваю веліч, красу зберажом на вякі,

Мы на свяце ўсе сваякі!

Среди участников четвертого фестиваля были и знакомые  читателям «ІК” имена - Елена Карпыза из Гераненской СШ, члены Союза писателей Беларуси Людмила Кебич и Петр Семинский, участница литературного объединения “Надежда” Наталия Горбачева. А с творчеством Игоря Субботина и его биографией я знакома еще с 2015 года, когда вышла в свет книга “Гаманлівае дрэва любові» под редакцией Н. Трофимчука.

Каждый, кто дружит с поэзией, - светом впечатлений и чувств, найдет в этом сборнике такие стихи, которые лечат душу и объединяют людей.

В Гераненской  СШ прошла презентация данного поэтического альманаха, которую провела Вита Бородын.

Елена Смоляніченко

Гімн роднай школы

Прыязждайце ў Геранёны,

У нашу школу - казку й быль.

Тут і сад шуміць зялёны,

I жыцця цікавы стыль.

Дабрынёю мы сагрэты.

Незабыўны ідзе ўрок.

Геранёнская планета —

Любы сэрцу наш куток.

Школай будзем ганарыцца

I сягодня, і заўжды.

Шанаваць будзем традыцыі

Праз усе,усе гады.

I настаўнікаў урокі

Нам, як компас, у жыцці,

Робім першыя тут крокі,

Каб у будучыню йсці.

Елена СМОЛЯНИЧЕНКО, участница четвертого областного фестиваля «Поэзия - души движение».