«Лепей бачыцца работа, як глядзець на ўсё... з-пад плота»

Источник материала:

Конкурс: Хто каго?

Не iнакш, як менавiта адтуль, на яе, хатнюю, жаночую, уважлiва паглядзелi амерыканцы. I не проста так ад няма чаго рабiць, а з нейкiм камп’ютарам-калькулятарам. Запiсалi ўсё, потым аблiчылi... Цiкавыя назiраннi атрымалiся! Прынамсi: кожная жонка, кожная хатняя гаспадыня — гэта яшчэ адмiнiстратар, кухар, нянька, прыбiральшчыца, дзiцячы псiхолаг, дызайнер iнтэр’ераў, памочнiк настаўнiка... I калi за ўсе работы, што яна дзень пры днi выконвае, узяць ды заплацiць (па iхнiх расцэнках), — «набягае» (цi паверыце?) 11 тысяч долараў. У месяц... Iх, амерыканскiм мужыкам такiя заробкi, як кажуць, не снiлiся. Ды i нашым, айчынным...

«АНТ», «БТ» i «ЛАД»
Рэкламуюць наш «Атлант»,
А «карыятыды» лоўка
Упраўляюцца — у начоўках.
Як казаў адзiн сусед:
«Бо такi ж менталiтэт».

Паняволi. Але справа, як пераканана сям’я мiнчан Астроўскiх, не толькi ў iм:

Беларускiя жанчыны
Усё могуць. I ўмеюць!
Не, найноўшыя машыны —
Рук жаночых не заменяць!

Дзякуй! На добрым слове! Хоць iншая падтрымка таксама дарэчы была б... Але ж яна — няйначай — не з нашым шчасцем:

Колькi часу загубiлi —
Тыя плямы церлi, мылi...
А мужчыны з «Тайдам» штосьцi
Не iдуць у вёску ў госцi, —

уздыхнуў за кабет Павел Станевiч з Оршы.

Любоў жа Чыгрынава з в. Забалацце Вiлейскага раёна паведамляе, чаму:

Быт вясковы... Наш, звычайны
Гараджанкам — экстрэмальны:
Баляць ручкi, ломiць спiну
Iм зусiм... не да iнтымаў.

Вось мужчыны i не едуць.

Пра тое ж Вiктар Федарака са Скiдаля:

Што ў вас, бабы за жыццё?
Кiньце к чорту вы мыццё!
На футболе ў Мундзiялi
Нашы немцам «накляпалi»!

Малайцы, канешне. I бабы гэту перамогу абавязкова абмеркавалi б, адсвяткавалi б, калi б тое, «кiнутае» iмi мыццё нехта ўзяў ды «падабраў». А як нiдзе не дзенецца, будзе чакаць? Адно застаецца, апошняе, як кажуць, 1222-е папярэджанне:

Вася, мала зарабляеш...
П’еш гарэлку, паразiт...
Як не кiнеш — абмяняю
На машыну «Iндэзiт»! —

абяцае (ад iмя жанчын) Мiхаiл Паўлавiч Дубовiк з в. Арэшкавiчы Бярэзiнскага раёна.

Бачыце, да чаго мужчынка дажыўся — яго, жывога, магчыма, нават разумнага на нейкую жалезку...

Хоць, трэба прызнаць, таксама не дурную... Патрэба, мусiць, прымусiла. Бо яно ж чаго толькi не зробiш,

калi кiне (як заўжды)
ЖЭС на лета без вады.

Зрэшты, перабольшваюць сп. Астроўскiя: колькi там таго лета? У асноўным жа —

Добра тым, хто у сталiцах —
Вада з кранiкаў цячэ.
А ў вёсцы мый бялiзну
Цi у начоўках, цi ў рацэ, —

скардзiцца сп. Дубовiк. Моладзь жа, як i трэба было чакаць, выйсце падказвае. Аграгарадкi — гэта раз, а два... Вось як пра кабету (з лавачкi) пiша дзевяцiкласнiца Iрына Гутар з Пастаў:

Ёсць сям’я, то ёсць турботы —
Не зрабiць усёй работы!
Сама — рады не дала,
То... наймiчак наняла.

Чым разлiчвацца будзе? Досыць нечаканая прапанова ў сп. Чыгрынавай:

Я вам байкi буду баяць
I расказваць анекдоты...
Ну а вы за мяне, бабкi,
Парабiце ўсе работы.

А што?.. Гледзячы якiя байкi. Можа i знойдзе жадаючых?

У настаўнiцы Тамары Аляксееўны Бруевай з Вiлейкi больш празаiчны, рынкавы падыход:

Маеш грошы, каб плацiць,
То самой — навошта мыць...
Лепш старайцеся,
«дзяўчыты»,
Будзе большая зарплата!

Што ж, гэта стымул. З iм можна многiя горы звярнуць. Але ж, мяркуе дзесяцiкласнiца Вольга Будзько з Вiлейкi (вiтайма, «знайшлася» моладзь»!):

Як на лавачцы сяджу,
На дзiвачак тых гляджу...
Iх пастаў — хоць гарнiзон —
Не заменяць «Арызон».

Сумнiўная думка, бо тут трэба абавязкова сказаць, што мые ён, як i любая iншая пральная машына, далёка не ўсё. На здымку (па меркаванню сп. Дубовiка):

Тры калiнкi з Аўцюкоў
Мыюць... косцi каласкоў.

Якая машына вось з гэтым справiцца? А нiякая! Толькi мы, бабы.

Што яшчэ можам? Ды, як пiша сп. Тарасiк з Мiнска, за драбязой, звычайным здымкам, заўважыць сур’ёзныя перамены ў грамадстве:

Так казалi колiсь бабы —
Дзе ёсць «раб», там тры прарабы.
...Час да лепшага мяняўся:
Бач — прараб адзiн застаўся.

Гэта — добра. Дрэнна (сп. Федарака лiчыць), што самi жанчыны мала мянялiся. Яны са здымка —

дзве суседкi, Клава й Ганна
Мыюць навалкi старанна,
На Глафiру пазiраюць
I ад смеху —
ледзь трываюць.
Справа ў тым, што сёння Клава...
Фарбавала тую лаву...

Многа ў пошце i iншых здагадак. Той жа сп. Федарака лiчыць, што ў якасцi назiральнiка тут знакамiтая цёця Ася; сп. Асiпёнак з Мiнска раiць ёй не глядзець з-пад плоту, а дапамагчы; сп. Звягiнцаў даводзiць вiдавочнае, што

У рэкламе той «Вiксан»,
Што нi дай, — памые сам.
А ў жыццi — не па рэкламе
Трэба церцi ўсё рукамi;

сп. Суран з Навагрудчыны скардзiцца на вясковую долю. Кажа, Ганна (гэта, трэба разумець) тая кабета, што на лаўцы сядзiць) — з аграгарадка i таму

... ў «Iндэзiце»
Мыла i сушыла.
Волька — у карыце
З мылам... Цi i без мыла;

сп. Гутар лiчыць, што назiральнiцы зайздросцiць не трэба, бо яна прыгаворвае цяпер:

Эх, жанчынкi, я ў свой час
Жала, мыла сотнi раз.
А цяпер — бы вострай спiцай
Нехта коле ў паяснiцу...

Закончыць жа гэты агляд хочацца, як заўсёды, аптымiстычным (ад сп. Чыгрынавай):

Па наўлечцы на кабету...
Мылi — з ранку да абеду.
Непрывычна, цяжка, бо ж
Адвучыў «Атлант»
i «BOSCH».

Ну то — каб i вас...

...толькi глядзелi.
Як робяць другiя.
Рук хай не ломiць
I спiна не ные!

Прозай жа дададзiм: хай у кожнай жанчынкi ва ўсiх яе справах з’явяцца надзейныя памочнiкi, а, значыць, сiлы i час на добрую кнiгу (газету!), на шчырую размову, на зносiны з тым, што люба i дорага, на творчасць. У тым лiку — нашу конкурсную: новы здымак, як вы здагадалiся, дадаецца.

Што датычыцца старога (на iм, калi помнiце, мужчынскi строй быў i пара з немаўляткам), то лепшыя радкi да яго па меркаванню вялiкага чытацкага журы (колькi людзей, столькi, лiчы і меркаванняў) напiсалi мiнчане Астроўскiя i Ала Тарасiк, Павел Станевiч з Оршы, спадарынi Мiцкевiч i Вялiчка з Валожыншчыны, Аляксей Каваленка з Капыльшчыны, Любоў Чыгрынава з Вiлейшчыны, Мiкалай Гарбачоў з Сенненшчыны i Мiхаiл Дубовiк... З чым, у прыватнасцi, пагадзiлася журы рэдакцыйнае. А значыць прыз у выглядзе падпiскi на «Звязду» на чацвёрты квартал гэтага года накiроўваецца ў в. Арэшкавiчы Бярэзiнскага раёна.

Валянцiна ДОЎНАР.

АД ЯЕ Ж... Пiшыце! I, калі ласка, не забудзьцеся назваць аўтараў лепшых радкоў пра жыццё з мыццём.