Главная
Гороскопы
Дружба... На ўсё жыццё
Са «Звяздой» я сябрую з маленства: у 1944/45 навучальным годзе вучыўся ў чацвёртым класе. Есцi не было чаго, абуць, апрануць, а ўжо чытанак — i пагатоў. Выручалi беларускамоўныя газеты. З iх мы рыхтавалi тэксты, бралi вершы для завучвання на памяць.
«Звязду» наша сям’я выпiсвала яшчэ да вайны. Летам 1944-га падпiска была адноўлена. З гэтага часу i на ўсё жыццё газета стала маёй «чытанкай». Сённяшняя «Звязда» падкупляе сваёй усёабдымнасцю — ад праблем дзяржаўных, да, так бы мовiць, кухонных. Вельмi цiкавыя i патрэбныя рубрыкi ствараюць самi чытачы. Але самая галоўная заслуга «Звязды» перад народам — гэта яе высакароднае змаганне за ўмацаванне прэстыжу роднай мовы. З цiкавасцю прыглядаюся да яе, звяздоўскай — даходлiвай, лаканiчнай, празрыстай, аўтарскай «Простай...» i веру, што яна будзе жыць вечна. А значыць не загiнем i мы — як нацыя, як народ. Карацей... Цябе, юбiлярку, «Звязду» дарагую, Любiмiцу горада й вёскi, Я — шчыры чытач твой — сардэчна вiншую: З прыгожым такiм — 90! Паклон за паклонам табе адбiваю Падзяку сваю адрасую, Што словам бацькоўскiм душу саграваеш, Што дбаеш пра долю людскую. Што ў гэтым iдэйным бязладдзi сучасным Духоўнасць народа гартуеш, Што родную мову ад смерцi заўчаснай Як родную мацi ратуеш... То спору ж i ладу! Задумак багата — I ззяння на радасць краiне! Як прыйдзе «Звязда»... Ды ў кожную хату Тады — Беларусь не загiне. Чытач i газета — магутная сiла: Усё мы адолець сумеем, Каб нашая мова для ўсiх стала мiлай! Са святам, «Звязда»! З юбiлеем! Мiкола ТОНКАВIЧ, г. Мiнск.
Чтобы разместить новость на сайте или в блоге скопируйте код:
На вашем ресурсе это будет выглядеть так
Са «Звяздой» я сябрую з маленства: у 1944/45 навучальным годзе вучыўся ў чацвёртым класе. Есцi не было чаго, абуць, апрануць, а ўжо чытанак — i пагато |
|