В’ЕТНАМСКАЯ ВІСЛАПУЗАЯ ТРАВАЯДНАЯ,

Источник материала:

Хiба ў краiне не хапае свiней розных парод? Прапаноўваюцца: дзюрок, ландрас цi нашы — беларуская пярэстая, беларуская мясная. А тут — куплю, набуду, абмяняю... на замежную з адвiслым жыватом. Чым жа прыцягнула да сябе ўвагу гэтая парода?

Найперш тым, што яна з пароды "хуткаспелых" — ужо на 5-м месяцы дасягае палавой спеласцi i можа прывесцi ў першы апарос 6-8 парасят, а ў наступныя — 12 i больш. Пры забоi гэтых свiней адходаў у два разы меней, чым у шырокавядомых у нас парод. Каб выгадаваць такую, кармоў давядзецца затрацiць у некалькi разоў менш, чым для звычайнай свiннi. Вось у гаспадара i ёсць выбар — выгадаваць адну свiнню на 150-170 кг цi пяць вiслапузых па 50-80 кг i гэта пры аднолькавай затраце кармоў.

Нездарма "в’етнамкi" называюцца траваяднымi. Свежую траву, канюшыну яны асаблiва любяць. Безумоўна, не абысцiся без караняплодаў: на адной траве сала не нарасцiць хутка. Дарэчы, усё скормлiваюць у сырым выглядзе.

Свiннi невялiкiя i, магчыма, не кожнаму гаспадару яны будуць па душы — забава, ды i толькi. Наш чалавек прывык свiней мераць крокамi ў даўжыню i пядзямi ў шырыню — у добрага гаспадара яны i вырастаюць часам пад 250 кг, але на гэта патрэбен час. А тут тры апаросы ў год i жывуць вiслапузыя да 20 гадоў!

Усе гавораць, што "в’етнамкi" вельмi пакладзiстыя ды мiралюбiвыя — дружаць з усiмi жывёламi, а яшчэ ў iх няма звычкi рыць зямлю. Кожны, хто меў справу са свiннямi, ведае, колькi клопату прыносiць гаспадарам свiнячы лыч. Iншым разам i зацягнуты ў яго дрот не дапамагае. А тут выпусцiў вiслапузую на поплаў i яна скубе сабе траўку.

Але за лепшае будзе спытаць пра свiней гэтай пароды тых, хто вырошчвае iх i прадае маладняк.

— Раней у нас былi звычайныя свiннi, а апошнiм часам перайшлi на "в’етнамак", сёння ўжо iх 21 галава. Яны, найперш, падкупляюць тым, што з iмi мала клопату. Не трэба , як раней было, каля iх тупаць. Кiнуў сiласу цi нейкiх буракоў ды пайшоў на працу. А з вясны свiннi гуляюць па маладым садзе i нiводнага дрэўца не падрылi. А яшчэ свiннi гэтай пароды меней хварэюць, хоць маладняк i тыя, што iдуць на забой, усю зiму на вулiцы, пад паветкай. Скажу, што вырошчваць вiслапузых — выгадная справа, — расказала Ева Глiнская з Кобрына.

I Нiна Юрлова з Брэста не можа нарадавацца на сваiх гадаванцаў i кажа, што нездарма "в’етнамак" называюць вялiкiмi вiслапузымi трусамi — грызуць апад яблыкаў, слiў... i мяса ў iх вельмi смачнае — беконнае. Але ёсць адна праблема — да сваiх гадаванцаў яна так прывыкае, што няпроста з iмi развiтацца. Дзiўная жывёлiна — ласкавая i разумная.

Усё добра, але некаторыя спецыялiсты заяўляюць, што пры развядзеннi в’етнамскiх вiслапузых ёсць адзiн неадпрацаваны ў нас момант. Развядзенне гэтай пароды не пастаўлена на навуковую аснову i негатыўны бок яшчэ сябе пакажа. Мода на "в’етнамак" успыхнула спантанна. Завёў адзiн, другi... i ўжо захацелася многiм набыць гэтых свiней, бо ёсць пэўная выгада.

Думаю, што нашы людзi прагматычныя, i калi б не было прыбытку, то мода хутка прайшла б. Цяжка ўявiць, што на вулiцы нехта будзе шпацыраваць са свiннёю на павадку. Свiннi ў нас не для забавы.

А вось роднаснае скрыжаванне тут можа быць, бо вiслапузых у нас не так i многа. Калi свiнак узяць з аднаго гнязда, то кныра неабходна браць з другога. Роднасныя лiнii не павiнны перасякацца. Племянной работай нiхто не займаецца i ў гэтым мiнус.

А якая цана на парасят? Просяць за адно сто долараў, а за парачку — 500 тысяч рублёў. У кожнага гаспадара свой кошт, але разбежка невялiкая.

На маёй дачы на пяцi сотках — трава па пояс i падлесак падрастае. Думаў абгарадзiцца i пару дзiчкоў запусцiць, але, навёўшы даведкi пра "в’етнамак", вырашыў, што вiслапузыя лепш падыдуць. Зямлю рыць не будуць i следам, як сабакi... а вось што з iмi будзе рабiць, калi расплодзяцца, — не ведаю. Але гэта заўтрашнi дзень...