Месца сустрэчы мяняць не трэба!

Источник материала:

Цяпер сюды вабiць яшчэ адна магчымасць — на пачатку падпiсной кампанii сустрэцца з прадстаўнiкамi розных рэспублiканскiх выданняў (у каталогу iх восем з паловай тысяч) пазнаёмiцца, "прыцанiцца" i, зразумела ж, падпiсацца.

— Мiнчанам для гэтага не абавязкова цяпер iсцi ў аддзяленне сувязi, — патлумачыла начальнiк вытворчасцi "Мiнская пошта" Жанна Васiльеўна Шабека. — Паштальёна можна запрасiць дадому. Альбо, не выходзячы з яго, аформiць падпiску праз iнтэрнэт цi плацежна-касавыя тэрмiналы. Іх у Мiнску ўжо больш за 70... Iншымi словамi, мы ва ўсiм стараемся iсцi насустрач нашым клiентам, насустрач падпiсчыкам.

Ля стэнда нашай газеты iх было няшмат, але ўвагу яны прыцягвалi. Ды яшчэ i якую, бо, згадзiцеся, не на кожным жа сталiчным скрыжаваннi пачуеш... "сумесь" беларускай i нямецкай. Так-так — чаканай госцяй "Звязды" стала кандыдат педагагiчных навук Валянцiна Адамаўна Выхота, наша шматгадовая падпiсчыца, якая дасканала ведае абедзве гэтыя мовы. Прычым ведае настолькi, што пераклала на нямецкую частку "Новай зямлi". Мелi гонар пагаварыць, паслухаць...

I, зразумела ж, павiтаць яшчэ адну падпiсчыцу — Таццяну Алегаўну Барысенку, якая па вынiках мiнулай падпiсной кампанii выйграла наш каляровы "Вiцязь". Забiраць яго яна прыехала з сынам Сцяпанам, яшчэ адзiн — Iлья — чакаў iх дома.

— "Звязду" мне параiў выпiсаць бацька, — расказвала Таццяна. — Ён жа ўгаварыў запоўнiць гэты купон. Я не верыла, што магу нешта выйграць. Ды i газету мы выпiсваем зусiм не для гэтага — чытаем, падабаецца, што ў ёй вельмi шмат патрэбнага. I для ўсёй сям’i. Нешта — чытаюць нашы бацькi (мы разам жывём), нешта — мы з мужам.

Што ж датычыцца тэлевiзара, то да ўчарашняга дня ён у кватэры Барысенкаў быў толькi адзiн. Другi купляць пакуль не збiралiся, хоць, безумоўна, у сям’i (дзе, так бы мовiць, тры пакаленнi гледачоў) патрэба ў гэтым была — розныя ва ўсiх пажаданнi... Затое цяпер...

— Добра будзе! Мы рады, што выпiсваем гэту газету, рады, што выйгралi.

Рады былi i мы, што пазнаёмiлiся з прыгожымi людзьмi. Аднак тэлевiзар Таццяне аддалi з умоваю, што яна, выпiсаўшы газету з лёгкай рукi свайго бацькi, абавязкова параiць яе сваiм сынам. Маленькi Сцяпан на гэта згадзiўся. Цяпер... Хто ведае, мо, не адмовiцца i потым, калi падрасце?