З кім век векаваць. З усіх калядных вечароў гэты вечар лічыўся самым “праўдзівым” на варожбы. Таму дзяўчаты спяшаліся даведацца пра суджанага

Источник материала:

1. Дзяўчына брала крышку куцці (а дакладней, яе трэба было ўзяць неўпрыкмет, каб ніхто не бачыў) і, перад тым як легчы спаць, клала пад падушку. Затым пад ложак ставіла міску з вадой, цераз якую клала лучыну. Дзяўчына ішла спаць і пра сябе прамаўляла наступныя словы: “Хто мяне па кладачцы правядзе, той мяне замуж возьме”.Пры гэтым ні падчас варажбы, ні пасля (аж да самай раніцы) нельга было ні з кім размаўляць.

2. Варажба “Замкнуць вядро”. Дзве сяброўкі набіраюць у калодзежы вядро вады, прыносяць яго ў хату і ставяць на лаву. Затым бяруць замок і “замыкаюць вядро”. Пасля гэтага кладуцца спаць, не сказаўшы ніводнага слова. Ноччу павінен быў прысніцца той, хто прыйдзе “адамкнуць” вядро.

3. Варажба на дровах. У хляве або ў паветцы дзяўчына набірае ахапак дроў, прыносіць у хату, кладзе каля печы і лічыць: калі цот будзе — замуж пойдзе, калі лішка — то не.

4. Варажба на аладках. Дзяўчаты раніцай пякуць аладкі, па адной хаваюць. Вечарам збіраюцца ў чыёй-небудзь хаце і пачынаюць варажыць. На ўслон кожная з прысутных дзяўчат кладзе сваю аладку, а затым у хату прыводзяць сабаку. Чыю аладку схопіць першую, тая хутчэй за ўсіх замуж пойдзе.

5. Варажба на плоце. Дзяўчына выбягала на вуліцу і рукамі абхоплівала плот. Затым лічыла штыкеціны. Калі ў пару будзе — замуж пойдзе, калі няцот — у дзеўках заседзецца.