Не трэба бегчы ад шчасця

Сёння зноўку звернемся да творчасці Міхаіла Лермантава. Яго верш «Ветразь» (памятаеце са школы: «Белеет парус одинокий...»?) прапануем прачытаць у перакладзе на беларускую мову Васіля Сахарчука:

Бялее ветразь адзінокі

У марскім блакітным тумане.

Чым яго вабіць край далёкі?

Што ў роднай кінуў старане?

Вятрыска свішча, гладзь гуляе,

І мачта гнецца і рыпіць.

О не — ён шчасця не шукае

І не ад шчасця прэч бяжыць.

Вада пад ім святлей, чым просінь,

І промні сонца над вадой,

А ён, бунтоўны, буры просіць,

Нібыта ў бурах ёсць спакой.

Цяпер ад высокай паэзіі пяройдзем да звыклых перакладаў:

развлечение — забава

уздечка — аброць

кстати — дарэчы

бездна, пучина — бездань

зоб — валляк

багрянец — барва

чаща — гушчар

предрассудки — забабоны

ладонь — далонь

бродяга — валачай

дьявол — д’ябал

июль — ліпень

подготовка — падрыхтоўка

отдых — адпачынак.

На сёння досыць. А заўтра, спадзяёмся, зноў нешта перакладзём.