Святло чацвёртай зоркі

Гэты верш Янка Купала напісаў у далёкім ужо 1911 годзе. Твор невялікі сам па сабе, таму можна прывесці яго цалкам:

Ночкай, як толькі выходзіў я з хаты,

Зоркі на небе страчаў я чатыры;

Кожны раз зводзіў іх вогнік крылаты,

Хоць к ім з малітвай узносіўся шчырай.

Першая — бацькава зорка яснела,

Маткі — другая глядзела ў свет горка,

Трэцяя мне мігацела нясмела,

Роднай зямелькі — чацвёртая зорка.

Першая згасла навекі не ў часе,

Звольна губляе бліск свой другая,

Трэцяя сумнаю мглой спавілася,

Толькі чацвёртая лепей міргае.

А цяпер прапануем вашай увазе пераклад верша на рускую мову, які зрабіў Генадзь Рымскі:

Ночью, когда выходил я из хаты,

На небе звездочки видел четыре.

Их завораживал облик крылатый,

Хоть возносился молитвой я мирно.

Первой — отца ярко звездочка грела,

Матери — слала вторая свет горько,

Третья — моя замерцала несмело,

Родиной зрела четвертая зорко.

Первая рано погасла, простилась.

Медленно блеск свой теряет другая,

Третья печальною мглою закрылась,

Только четвертая ярче мигает.

Цяпер, як заўжды, некалькі слоў звычайных перакладаў:

Кнутовище — пугаўё

Отчет — справаздача

Скорлупа — шкарлупіна

Шершавый — шурпаты

Столб — шула

Кувшин — гладыш

Чутко — чуйна

На гэтым сёння ставім кропку. Спадзяюся, у наступны раз зноўку нешта цікавае пашукаем.