Трацілавая пуга перамогі

Гэты верш народнага песняра Беларусі Аркадзя Куляшова многім вядомы яшчэ са школьнай пары. Патрыятычны запал, якім пранізаны твор, зноўку і зноўку вяртае нас да тых далёкіх трывожных дзён і служыць жывым напамінкам аб тым, што забывацца пра тыя вогненныя гады нельга ні пры якіх абставінах. Давайце яшчэ раз прачытаем знаёмыя радкі:

Я хаце абавязаны прапіскаю —

Калыскаю, падвешанай пад столь.

Я маці абавязан кожнай рыскаю,

Драўлянай лыжкаю, глінянай міскаю —

Усім, чым працы абавязан стол.

Я — матчын спеў, я — матчыны трывогі,

Я — матчын гнеў, які ўставаў на ногі,

Гнаў смерць на Захад — у нару з нары —

Трацілаваю пугай перамогі.

Дыміліся сямі франтоў дарогі

За мной, як дынамітныя шнуры.

Пазбавіўшы ад грознага відовішча

Свет, не дазволю я, каб дым і пыл

Зямлю ператварылі ў бамбасховішча,

Мільярд прапісак — у маўклівы прысак,

Мільярд калысак — у мільярд магіл.

І напрыканцы, як заўжды, некалькі слоў звычайных перакладаў:

Паголены — выбритый

Маркоціцца — грустить

Налік — начет

Кузня — кузница

Зрачыся — отречься

Спалучальны — соединительный

Чарніцы — черника

Хцівасць — жадность

Цурубалка — чурка.