Па-сапраўднаму народным было святочнае гулянне ў Купальскую ноч у Давыд-Гарадку. Яшчэ не села сонца, як каля Гарыні сабралася безліч людзей. Многія прышлі цэлымі сем’ямі, ды і людзі старэйшага ўзросту прышлі пабачыць, як жа святкуецца Купалле ў сучасны час.
Дзяўчаты-вядучыя ў нацынальным аддзенні запрасілі на сцэну Нептуна, у ролі якога быў Давід-Цецюра, які потым выканаў некалькі песен. Танцавальныя нумары падрыхтавалі ўдзельніцы аб’яднання па інтарэсах “Гуляначка” Давыд-Гарадоцкага цэнтра дзіцячай творчасці. Падырылі песні гледачам мясцовыя артысты. А для дзяцей дзейнічалі атракцыёны і гандлёвыя рады. Госці маглі адпачыць на спецыяльна ўсталяваных лавачках і сталах. Магчымасць была і пачаставацца духмянымі шашлыкамі.
Ну і якое ж Купалле без вогнішча. Запаліць яго было даручана пачэсным гасцям – палкоўніку, Герою Расіі Аляксандру Васільевічу Дарковічу і знакамітаму балетмастру, салісту Вялікага тэатра Гедымінасу Тарандзе. Дарэчы, ён і праводзіў гульнявую праграму для моладзі. Спачатку хлопцы і дзяўчаты саромеліся, але потым з задавальннем выконвалі ўсе ўмовы гульняў. У адной з іх юнаку трэба было дагнаць дзяўчыну вакол вогнішча і калі яму гэта ўдавалася, тая павінна было яго пацалаваць. Усё гэта дзеянне адбывалася пад гучную падрымку прысутных.
У час маладосці нашых бабуль і маці – такія гульні былі звычайнай з’явай. Калі не было тэлевізараў, інтэрнэта менавіта так знаёміліся паміж сабой маладыя людзі. На жаль, з гадамі многія традыцыі і звычаі забываюцца. А гэтага не павінна быць, бо так можа знікнуць і само свята.
Дарэчы, у Расіі само Купалле святкуецца на два тыдні раней – у ноч з 21 на 22 чэрвеня, калі адбываецца сонцастаянне. У многім традыцыі свята вельмі падобныя на нашы. Праўда, там моладзь у асноўным прыходзіць у народным аддзенні. А ў некаторых рэгіёнах агонь для вогнішча дагэтуль дабываюць старажытным спосабам.
А значыць нам ёсць што ўспомніць і чаму павучыцца ў нашых суседзяў.
Святкаванне Купалля закончылася вясёлай дыскатэкай.
Ганна Мельнік
Фота аўтара