Як запісацца на прыём да беларускамоўнага лекара

Источник материала:

Еўрарадыё адшукала ўрачоў, якія ў сваёй прафесійнай практыцы карыстаюцца роднай мовай.

Сталічны анастазіёлаг-рэаніматолаг Андрэй Вітушка, які нават дакументы ў лякарні запаўняе па беларуску, лічыць, што мова не можа ўскладніць прафесійную працу. Галоўнае, каб жаданне размаўляць на ёй было натуральным.

Андрэй Вітушка: “Я не ўспрымаю сваю беларускамоўнасць як грамадзянскую пазіцыю ці нейкі ўчынак. Я так жыву. Я размаўляю так са сваёй жонкай, са сваім сынам, з сябрамі, з людзьмі на вуліцы. І гэта не павінна быць прадметам дыскусіі ў дзяржаве, дзе беларуская мова – адна з дзяржаўных”.

Зразумела, на працы спачатку не абышлося без складанасцяў. Калегі скардзіліся, што не разумеюць Андрэя Вітушку або ўспрымалі яго са здзіўленнем. Аднак зараз адказваць па-беларуску яму пачынаюць нават пацыенты.

Андрэй Вітушка: “Не буду хаваць, некалькі разоў мне калегі казалі, што ім цяжка чытаць тое, што я пішу. Але потым усе адаптаваліся і ніхто не робіць заўвагаў. Справа ў тым, што я працую з нованароджанымі дзеткамі. А іх бацькі рэагуюць звычайна, апошнім часам нават прыхільна – яны пачынаюць мне адказваць па-беларуску”.

Аднойчы Андрэй Вітушка пераводзіў дзіця пасля перфарацыі кішачніка з рэанімацыі ў хірургічны стацыянар. І за адпаведныя дакументы на яго, запоўненыя па-беларуску, Андрэя Вітушку нават сталі называць “вольным паветрам”.

Андрэй Вітушка: “Я лячыў і пераводзіў аднаго такога пацыента і ў пераводных дакументах напісаў як заўсёды ў такіх выпадках: чэраўнае паражэнне, вызначаецца вольнае паветра. Перавёў і ў наступны раз, калі я прыехаў у гэты стацыянар, мяне радасна сустракалі і цытавалі маю гэтую фразу. І ў мяне была такая мянушка “вольнае паветра”.

А вось дзіцячы інфекцыяніст Мікола Галавароцька ўпэўнены, што ў Беларусі пытанне мовы ўспрымаюць занадта сур’ёзна і забываюць пра яе галоўную функцыю – сродку зносінаў. Каб добра зразумець пацыента – трэба размаўляць з ім на адной мове. Таму Мікола Галавароцька на працы гаворыць у асноўным па-руску.

Мікола Галавароцька: “Я беларускамоўны ў сям’і, а на працы ў асноўным рускамоўны. Вы зайдзіце ў лякарню і паглядзіце як лекар размаўляе з бабулькай з вёскі, як ён размаўляе з працаўніком з завода і як з настаўніцай геаграфіі. Гэта 3 розныя мовы. Мы жывем у мульцікультурным стане і размаўляем на мове пацыента”.

Па словах Міколы Галавароцькі, беларускамоўныя пацыенты прыходзяць да яго прыкладна раз на месяц. А некаторыя і ўвогуле не паказваюць сваёй беларускамоўнасці, думаючы што лекар размаўляе толькі па-руску.