І рэхам слова адгукнецца

З акцыі добрага настрою распачаўся дзень 21 лютага ў Пескаўскай сярэдняй школе. Разам з пажаданнямі выдатнага дня, якія гучалі на роднай мове асабліва шчыра, настаўнікі беларускай мовы і літаратуры Ірына Бекіш і Ганна Панамарэнка са сваімі выхаванцамі запрашалі ўсіх прыняць актыўны ўдзел у мерапрыемствах, прымеркаваных да дня роднай мовы. Атрымліваючы своеасаблівую эмблему ўдзельніка, вучні і настаўнікі адразу ж далучаліся да ліку тых, каму неабыякавы лёс беларускай мовы, хто сэрцам і думкамі разам са сваім народам і яго спадчынай.

Калі акцыя “Цукеркі з кніжнай талеркі”  выклікала большую цікавасць у вучняў малодшага і сярэдняга звяна — яны практываліся ў выразным чытанні вершаў майстроў беларускага слова, — то паўдзельнічаць у апытванні, чаму большасць з нас не размаўляе на роднай мове і якія беларускія словы найчасцей мы ўжываем, выказалі жаданне нават настаўнікі і бацькі.

Большасць апытаных  прызналіся, што не размаўляюць на роднай мове па прычыне дрэннага  валодання ёю. Сорам выглядзець у вачах іншых недасведчанымі ў пытаннях беларускага вымаўлення, не дае ім магчымасці зрабіць выбар на карысць роднай мовы, якую, як падкрэслілі апытваныя, яны любяць і паважаюць. 

  Перапынкі,  урокі,  шэраг мерапрыемстваў тэматычнай накіраванасці, сярод якіх і стыкер–ФЭСТ “Азбука беларускіх слоў”, і бібліятэчная выстава “Прыгарніся да роднага слова”,  прагляд  мультыплікацыйных фільмаў на беларускай мове, музычны караоке-калейдаскоп “Беларускія напевы”,  інтрэрактыўны “Кошык народнай мудрасці”, гульня “Знайдзі слова”, “Час чытаць на роднай мове”,  усеагульная дыктоўка , далі яшчэ адну магчымасць усім удзельнікам свята  ўзбагаціць сваё сэрца тым духоўным багаццем, якім так славіцца беларускі народ. 

Акордам дня стала ФЭСТ-гульня “Скарбы роднай мовы”, якая аб’яднала каманды настаўнікаў і вучняў для таго, каб вылучыць мацнейшых  у веданні беларускай мовы, бо  прайграўшых у гэтай гульні  ўжо не магло быць нават па той прычыне, што кожны з удзельнікаў  у час мерапрыемства мог папоўніць свой лексічны запас новымі беларускімі словамі, якія абавязкова прыжывуцца ў іх слоўніку.  Хто адчуў аднойчы асалоду ад вымаўлення слоў валошкі, гіль, суніцы, журавіны, жырандоля  ці даведаўся, што значыць зніякавець і хто такі салапека, не пападзе ў прасак у размове са знаўцам-паліглотам.  А трапныя залацінкі-выслоўі з адлюстраванай у іх мараллю нашага народа, безумоўна, стануць  і іх дывізам па жыцці: “Няма смачнейшай вадзіцы, як з роднай крыніцы”, “Госць першы дзень – золата, другі – срэбра, а на трэці – медзь – дамоў едзь”.

Алена БАКУН.

НА ЗДЫМКУ аўтара: свята роднай мовы ў Пескаўскай СШ.