«Чернобыль – в сердце моём»: авторский репортаж Владимира Суббота

Источник материала:

Чарнобыльская хмара накрыла чацвёртую частку тэрыторыі Беларусі. У зонах забруджвання радыяцыяй апынулася 3 668 населеных пунктаў, 53 раёны.

У Брагінскім раёне абязлюдзелі амаль 60 вёсак.

Уладзiмiр Субат, журналiст:
Не аднойчы мне даводзілася бываць у выселенай пасля чарнобыльскай катастрофы брагінскай вёсцы Дуброўнае. І кожны раз цікавіла – ці ёсць там жыццё? Мінула 32 гады пасля той страшэннай катастрофы, якая памяняла свет на «да і пасля Чарнобыля». І вось журналісцкія шляхі-дарогі зноў мяне прывялі сюды, у Дуброўнае. 

Ці ёсць тут сёння жыццё?

Уладзiмiр Субат:
Галоўная вуліца Дуброўнага. Яна больш падобная нават не на сад, а на парк.

Столькі маладых дрэўцаў сярод старых яблынь, якія паміраюць, дажываюць свой час.

І вось сустрэча. Добры дзень!

Яўгенiя Данчанка, жыхар вёскі Дуброўнае:
Добры.

Уладзiмiр Субат:
Як вас жа вас зваць?

Яўгенiя Данчанка:
Жэня.

Уладзiмiр Субат:
А па бацьку?

Яўгенiя Данчанка:
Сяргееўна.

Уладзiмiр Субат:
Яўгенія Сяргееўна.

Яўгенiя Данчанка:
Так.

Уладзiмiр Субат:
І, канешне, прозвішча, напэўна, такое, як у ўсіх у Дуброўным?

Яўгенiя Данчанка:
Так. Данчанка. У нас большасць – Данчанка.

Уладзiмiр Субат:
Вы зараз адна ў хаце?

Яўгенiя Данчанка:
Адна.

Уладзiмiр Субат:
Сігналіць нехта. Хто гэта едзе?

Яўгенiя Данчанка:
Аўталаўка.

Тры разы на тыдзень аўталаўка Брагінскага спажывецкага таварыства курсіруе па выселеных вёсках. Сяляне не адчуваюць сябе забытымі.

Усе неабходныя тавары дастаўляюць.

Яўгенiя Данчанка:
Гэта мая дарагая прадаўшчыца. Яна мяне жалее. Яна маю сумачку прынясе.

Уладзiмiр Субат:
Што б Вы без яе рабілі б?

Прадавец аўталаўкі:
А я без них. Ну что, бабулечка, пойдёмте.

Яўгенiя Данчанка:
А я ж денег не взяла.

Прадавец аўталаўкі:
Ничего.

Яўгенiя Данчанка:
Малачка, булачку хлеба. Рысу.

Уладзiмiр Субат:
Што яшчэ хочаце ўзяць?

Яўгенiя Данчанка:
Вафлі ёсць? Я вафелькі хачу. Две дай.

Так званыя самасёлы чарнобыльскіх вёсак, па звычцы, вядуць сваю гаспадарку.

Кожную вясну засяваюць агароды.

А вось сады за дзесяцігоддзі здзічэлі, многія дрэвы ўчарнелі.

Памятае Яўгенія Сяргееўна дачарнобыльскае жыццё ў Дуброўным.

Яўгенiя Данчанка:
Мы тут вяселле гулялі. А гэта была адна хата. І вось гэта.

Дзве было. І тут мае суседзі. Добрыя людзі.

Усе – добрыя людзі.

А тут крынічка была.

Уладзiмiр Субат:
Палескія крыніцы. А вада, напэўна, такая смачная.

Яўгенiя Данчанка:
Светленькая.