Портрет Алексиевич и ангелы времени. В БНФ показали вещи, которые не использовали на пикетах

Источник материала:

Парламентская кампания закончилась, а экс-кандидаты в депутаты от Партии БНФ Владимир Подгол и Александр Толстыко не перестают удивлять. 23 сентября в офисе партии они устроили выставку вещей, которые не смогли использовать и показать на своих пикетах.

Сначала Владимир Подгол показал те экспонаты, которые ранее были задействованы в пикетах. Например, распечатку картины Алексея Марочкина «Белорусские куклы», оригинал которой был конфискован у художника в 2008 году.

— Карціна была скрадзеная. Ні пратакола, ні суда па ёй не было. Мы з Алесем Марачкіным пішам заяву міністру ўнутраных спраў Шуневічу: вярніце карціну аўтару! Год культуры ж. Гэта я вам прэзідэнцкія словы нагадваю — Год культуры! Таму мы і пайшлі на першы пікет з гэтай карцінай, — рассказывает Подгол.

Далее экс-кандидат показал бельевую веревку с акции «Шорацу пакет — заявы на пікет», на которой были развешаны уведомления о встречах с избирателями, а также флаги тех стран, где есть участки для голосования на выборах в парламент.

— А гэта ўнікальныя анёлы часу, якія стаяць у маім музеі спыненага часу. Іх стварыў з маёй дапамогай Генадзь Рабека. Яны спыняюць і ахоўваюць час.

Создатель скульптур рассказал, что главный ангел, стоящий посередине, ведет борьбу с монстрами.

— Унізе анёла я зрабіў монстра з вусамі. Вось яны тут трошкі нават варушацца. Напрыклад, калі крэдыт далі, то вусы ўверх, а калі няма крэдытаў, то ўніз. А анёл прыціскае гэтага монстра.

— Глядзіце! Вы стаіце побач з чамаданамі, у якіх ляжаць грошы Ярмошынай, — рассказывает Владимир Подгол о следующем экспонате выставки. — Рэальныя грошы Ярмошынай знаходзяцца ў гэтых чамаданах.

Подгол рассказал, что год назад эти чемоданы ему и Александру Толстыко «падарыў адзін з багацейшых людзей Беларусі».

— Ён ведаў нас і хацеў, каб мы перамаглі на гэтых парламенцкіх выбарах. Але гэтыя чамаданы зачынены на замкі. Ён сказаў, што калі мы адчынім іх — грошы нашы. Мы ўвесь год з Алесем ламалі галаву, якія ж кады ў гэтых чаманадаў. Але вось нядаўна мы зразумелі, што ў нашай краіне ёсць чалавек, які разбіраецца ва ўсіх лічбах, гэта — Лідзія Ярмошына. Калі яна адчыніць адзін чамадан, то паляціць у Парыж, а калі другі — толькі ў Бабруйск, боршч есці.

— Гэты глобус — адна з куль для прэзідэнта. На ім няма Беларусі. Мы хацелі падарыць яго Лукашэнку, каб ён, калі працуе, думаў, што Беларусь мусіць з’явіцца на зямной кулі як самастойная і незалежная дзяржава.

— У гэтых кулях у нас ляжалі лісты прэзідэнту. Мы прасілі яго ўсталяваць наркакантроль на мяжы з Расіяй, кантроль за перасоўваннем зброі і выбуховых рэчываў, выйсці з АДКБ, саюза з Расіяй і з ЕўрАзЭС. І што мы атрымалі? Учора і пазаўчора ён пачаў выконваць нашы нагады!

— А зараз тое, што вы больш нідзе не ўбачыце. Вось мой выступ па БТ-3 у бронекамізэльцы вы бачылі, а з гэтымі нагамі — не.

Подгол рассказал, что все пять минут того эфира он беседовал со своими оппонентами только о демократии и о том, как сделать Беларусь по-настоящему независимой.

— А ведаеце, як я так зрабіў? Я ім гавару, маўляў, сёння ў нас парламент ручны. А давайце зробім нажны парламент! Выбіраем 117 міс-прыгажунь у парламент. Сам парламент змяшчаем на «Мінск-Арэне», месцім прыгажунь у купальніках туды. Прадаём квіткі на паседжанне гэтага парламента ад 100 да 1000 долараў. Чым бліжэй да прыгажунь, тым даражэй. Які б у нас брэнд быў! Не тое што гэты бяздарны хакей. Пасля такой прапановы ўсе мае канкурэнты абмяркоўвалі праблему незалежнасці Беларусі.

Кульминацией выставки стала презентация картины Алексея Марочкина «Меня неправильно поняли» — портрет нобелевского лауреата по литературе Светланы Алексиевич.

— Я разумею, што твор гэты можа здацца неадназначным. Фігура даволі значная і вядомая на сённяшні дзень. Успрымаецца яна па-рознаму, вось і я яе па-рознаму ўспрымаю. Я, як мастак, маю права выразіць свае адносіны да Алексіевіч.

В комментарии TUT.BY художник сказал, что не понимает, почему Светлана Алексиевич получила Нобелевскую премию. Он считает, что до нее было много талантливых белорусских писателей, которые были достойны такой высокой награды.

— Вось Быкаў, напрыклад, ці Алесь Разанаў, Караткевіч. Яны пісалі на роднай мове, а яна напісала на рускай. Канешне, там пра чырвонага чалавека, пра СССР… Але ўсё гэта толькі апраўданні.