Анішчанка: Калі падыходзіць фармальна — магу столькі непрыемнасцяў зрабіць

Галоўны санітарны доктар Расіі расказаў Еўрарадыё, як яго “водзяць за нос” беларускія калегі, каму адарве галаву ў Беларусі і чаму мы — “марская краіна”.

Еўрарадыё: Ёсць пэўныя тавары, якія забароненыя для ўвозу і рэалізацыі на тэрыторыі Расіі. Тое ж самае “Баржомі”, да прыкладу. А ў Беларусі такой забароны няма. І межаў паміж нашымі краінамі няма. Атрымліваецца, што пры жаданні Беларусь можа завозіць мінералку з Грузіі і прадаваць яе ў вас.

Генадзь Анішчанка: Сапраўды, ёсць нейкая фірма, на этыкетцы якой красуецца: “Дыстрыб’ютарам “Баржомі” з’яўляецца ТАА “Класічныя віны” горад Мінск”. На здароўе, ніхто не пярэчыць. Але калі гэты “Баржомі” з гэтай этыкеткай з’яўляецца на тэрыторыі расійскага Даргамілаўскага альбо Чаромушскінскага рынка, то мы гэта жорсткім чынам спыняем. Зараз мы судзімся з двума рынкамі за тое, што яны парушылі табу, якое было. Нашы калегі (з Беларусі — Еўрарадыё) з цяжкасцю зразумелі гэтую сітуацыю і асобныя дакументы змянілі. Але не ўсё яшчэ зрабілі. І гэта выклікала ў нас пэўнае непаразуменне. Яны ж чапляюцца за нейкія фармальныя прыкметы. І таму зараз у нас ёсць пытанне: “Хлопцы! Альбо вы кажыце, што вы гэтага не робіце, альбо не дурыце нам галаву!” Але такое пытанне ёсць менавіта па “Баржомі”. Калі з “Баржомі” яны бліжэйшым часам не разбяруцца, то адказ будзе вельмі адчувальны і, самае галоўнае — хуткі. Але пакуль я не бачу рашэння.

Другая праблема, якая ўзнікла пазней. Я спецыяльна прыязджаў у Беларусь 19 траўня ў рамках саміту СНД, сустракаўся са сваімі калегамі. Прыехаў і кажу: “Хлопцы! Расійская Федэрацыя нядаўна ўвяла жорсткія, але справядлівыя патрабаванні па ўтрыманні глазуры ў рыбнай прадукцыі”. А што такое “глазура”? Гэта проста лёд, які намарожваецца на рыбнае філе. Мы ўвялі, але раптам атрымліваем у межах Мытнага саюза ліст з Беларусі, дзе гаворыцца, што Беларусь настойвае на тым, што трэба пазначаць вагу брута і нета. Я кажу: “Выбачайце мне! Гэта не вашая кампетэнцыя! Для мяне, як для расійскай службы, якая апроч санітарных пытанняў яшчэ курыруе пытанні абароны правоў спажыўцоў, гэтая функцыя важная. У вашым санітарным заканадаўстве этыкетка ўвогуле не абгаворваецца. Тым больш, што вага брута і нета — гэта паказчык таваразнаўчы, а не паказчык бяспекі”. Так, кажуць, мы падумаем, мы ўсё вырашым. А на гэтым тыдні, падчас пасяджэння працоўнай групы Беларусь настойвае на тым, каб прыбраць расійскі паказчык, які цяпер ёсць, і пакінуць, як было раней. А было як: 20-40% лёду на кавалку рыбнага мяса. Уяўляеце, што гэта такое?! Прыходзіць нашая расійская бабуля ў краму, набывае 800 грамаў, кладзе на патэльню, дзе ў яе застаецца 400 грамаў. А калі яшчэ ўважліва прыгледзіцца, то там не філе мінтая, да прыкладу, а кавалкі, абрэзкі экзатычнай кітайскай ці в’етнамскай рыбы.

Я і кажу: “Хлопцы! Я з вялікай павагай стаўлюся да Беларусі, я яе люблю. Больш за тое, калі я бываю ў Беларусі, то абавязкова наведваю Хатынь. Гэта месца, дзе ты сябе прыміраеш з той агульначалавечай ісцінай, да якой кожны павінен датыкнуцца. І я ведаю вас як буйнейшую рыбную дзяржаву — Беларусь абмываецца чатырма марамі, двума акіянамі. Чаго вы ў гэта пытанне лезеце?!” І я ведаю, чаму. Я быў ў Брэсце ўвосень на заводзе — добры завод. Малады хлопец раскруціўся: набывае рыбу ў Нарвегіі, Расія яму дае безлімітныя квоты, ён робіць добры прадукт і вязе яго ў Расію. І ён не робіць фальсіфікаты, як некаторыя ў нас у Расіі, на жаль, працягваюць рабіць. Яму гэты лішні лёд непатрэбны. А гэтым кавалкам лёду ўсе хібы якасці нівелююцца. Намарозіў кавалак лёду — не трэба лядоўня, пра якасць можна не клапаціцца і бабульку можна падмануць. Але яны (беларускі бок — Еўрарадыё) на гэтым настаялі. Некарэктна, некалегіяльна. Але калі я прыязджаў — я спецыяльна ездзіў для гэтага — мне казалі, што разгледзім. І што?! Увогуле, беларуская санітарная служба не мае права патрабаваць паказчыкі брута і нета, а вось я магу! Бо ў мяне ёсць падман спажыўца, увядзенне ў зман спажыўца. Усё ж я думаю, што гэтыя пытанні мы вырашым — гэта пытанні росту. Вось толькі, як кажуць, відэльцы і лыжкі знайшліся, але асадак застаўся!

Еўрарадыё: Вы сказалі, што магчымыя адчувальныя меры ў адказ...

Генадзь Анішчанка: Канешне, магчымыя! Вакол ідзе жыццё вірлівае, і ў гэтым жыцці ўсё здараецца. Я стану на фармальную пазіцыю, буду на яе станавіцца пры любым зручным моманце. А такі зручны момант прадстаўляецца два разы на дзень. І я магу зрабіць столькі непрыемнасцяў! Як беларусы мне зрабілі па фармальных прыкметах зараз. Найперш, некалегіяльна павёў сябе мой калега спадар Арнавутаў. Калі б ён адвёў мяне ў бок і сказаў: “Разумееш, мы не можам вось гэта зрабіць”, я б гэта зразумеў. А то: “Так-так! Усё добра, мы ўсё вырашым”. Я вяртаюся ў Расію, а мне падкідваюць такое. Я да яго паехаў, не ён да мяне! Паехаў толькі з павагі да гэтай добрай, мілай, чалавечнай, хрысціянскай краіны!

Еўрарадыё: Але ж хацелася пачуць хоць адзін канкрэтны прыклад!

Генадзь Анішчанка: Канкрэтнага прыкладу не дачакаешся!

Еўрарадыё: Цяпер вы змагаецеся з еўрапейскімі агуркамі, забаранілі іх увозіць.

Генадзь Анішчанка: Ды якія агуркі! Я ўсю зеляніну забараніў, акрамя бульбы. Ведаеш, што такое бульба?

Еўрарадыё: А то! Калі раптам Беларусь гэтую еўрапейскую зеляніну, як тое ж “Баржомі”, павязе ў Расію, што будзеце рабіць, якія захады прымаць?

Генадзь Анішчанка: Адарву галаву! Але Беларусь не павязе нам зеляніну. Дарэчы, я не далей, як учора падпісаў на імя Васіля Іванавіча Жарко, міністра аховы здароўя Беларусі, ліст з просьбай вельмі ўважліва паставіцца да той сітуацыі, якая сёння адбываецца ў Расіі.