Дзяўчына з Ваўкавыска

Источник материала:

АНТАЛОГIЯ БЕЛАРУСКАЙ ПЕСНI

Песня гучыць з рамантычнай настальгiяй. Звонкi голас Якава Навуменкi пяшчотна перадае моцна знiтаваныя пачуццi кахання i любовi. Каханне ператварае навакольны свет, робiць яго вечным у пачуццёвай памяцi i незваротным наяве...

Летась Уладзiмiр Мазго задумаў скласцi песню да 1000-годдзя Ваўкавыска — горада суседняга з Зэльвай, адкуль ён сам. I прапанаваў Дзмiтрыю Дал-галёву, ураджэнцу Гароднi, напiсаць музыку. Перапоўненыя зямляцкiмi пачуццямi, паэт i кампазiтар стварылi лiрычнае прысвячэнне «Дзяўчына з Ваўкавыска» — i ўславiлi ўсёпераможнае каханне, шчыра прызналiся ў любовi да родных мясцiн.

Мiхась ШАВЫРКIН.

СЛОВЫ Уладзiмiра МАЗГО МУЗЫКА Дзмiтрыя ДАЛГАЛЁВА

Светлы горад каля чыстай Росi

У сваё мiнулае запросiць,

У абдымкi вулiц i завулкаў,

Дзе блукае памяць, як рачулка.

Клiча ў госцi дом — любвi калыска,

Дзе жыве дзяўчына з Ваўкавыска,

Што мяне чакае, як чакала.

Для спаткання нам — стагоддзя мала.

Прыпеў:

Дзяўчына-чараўнiца з Ваўкавыска,

Я прылячу к табе, нiбы вятрыска,

I абдыму крылатымi рукамi

У цiшынi, апетай жаўрукамi.

Дзяўчына-чараўнiца з Ваўкавыска,

Калi далёка ты, твой вобраз — блiзка.

Мая надзея ў свеце i апора —

Мой тысячу гадоў любiмы горад.

Збеглi ўдалеч днi, як хвалi Росi,

Абляцела лiсце на бярозе,

Толькi засталася ты каханай,

Светлай доляй мне наканаванай.

Будуць птушкi з выраю вяртацца —

У любовi гораду прызнацца.

Я таксама — з Мiнска цi Гароднi —

Прылячу к табе, у горад родны.

Прыпеў.