Добразычлiвыя адносiны медыкаў да пацыентаў будуць заахвочвацца

Источник материала:

«Праблемы французскiх студэнтаў, якiя баяцца застацца без працы, нашым выпускнiкам у блiжэйшай будучынi дакладна не пагражаюць, — жартуе рэктар БДМУ Павел Беспальчук. — Яны ў нас iдуць лiтаральна нарасхват. У iдэале было б вельмi добра, каб у кожнай з абласцей i ў сталiцы дзейнiчаў свой медыцынскi унiверсiтэт, што дазволiла б органам кіравання больш раўнамерна забяспечваць кадрамi ўстановы аховы здароўя. Бо, скажам, патрэба сталiчных медыцынскiх устаноў ва ўрачэбных кадрах складае на сённяшнi дзень 2154 спецыялiсты, а мы змаглi «закрыць» сваiмi выпускнiкамi толькi 261 пасаду. Пераважная большасць нашых выпускнiкоў, якiя атрымалi размеркаванне ў Мiнск, будуць працаваць там, дзе асаблiва востра адучваецца праблема кадравага дэфiцыту — гэта значыць, у першасным звяне медыцыны...»

Паводле звестак упраўлення кадравай палiтыкi, устаноў адукацыi i знешнiх сувязяў Мiнiстэрства аховы здароўя, на канец 2005 года ў лячэбна-прафiлактычных арганiзацыях Мiнiстэрства аховы здароўя заставалiся вакантнымi 2798 урачэбных пасад плюс 2442 пасады сярэдняга медыцынскага персаналу. У многiм праблема дэфiцыту ва ўрачэбных кадрах вырашаецца за кошт працы медыкаў па сумяшчальнiцтву. Так, летась каэфiцыент сумяшчальнiцтва ва ўрачоў складаў 1,39, а ў сярэдняга медыцынскага персаналу — 1,12. Хоць ёсць у гэтай з’явы i адваротны бок.

— У снежнi 2005 года сярэдняя заработная плата ў медыцынскай галiне дасягнула 246 умоўных адзiнак, — тлумачыць старшыня Рэспублiканскага камiтэта Беларускага прафсаюза работнiкаў аховы здароўя Алена Бельская. — Аднак калi параўнаць аплату за адну гадзiну працы ў нашай галiне з аплатай за гадзiну працы ў прамысловасцi, то стане вiдавочным, што мы намнога ад прамысловасцi адстаём. I памер нашых заробкаў напрамую залежыць ад дадатковых дзяжурстваў, звышурочнай работы i гэтак далей. А па колькасцi адпрацаваных гадзiн мы, наадварот, у краiне лiдзiруем. Скажам, стаўка маладога спецыялiста пасля заканчэння ВНУ складае ўсяго 222,8 тысячы рублёў, што не можа нас не хваляваць. Гэту сiтуацыю трэба карэнным чынам змяняць, i праца на адну стаўку павiнна ўрачам годна аплачвацца.

Дарэчы, у многiх краiнах свету заробкi ўрача ў першасным звяне медыцыны напрамую залежаць ад таго, колькi чалавек ён абслугоўвае. Пацыент мае права самастойна выбiраць сабе лечачага ўрача, i гэта з’яўляецца найлепшым стымулам для якаснай i эфектыўнай працы медыцынскiх работнiкаў.

Паводле слоў Тамары Бельскай, Указ Прэзiдэнта Рэспублiкi Беларусь «Аб удасканаленнi матэрыяльнага стымулявання асобных катэгорый урачоў» — гэта толькi пачатак рэформы, якая будзе ажыццяўляцца ў аплаце працы беларускiх медыкаў у блiжэйшыя гады. I заахвочвацца будзе не толькi прафесiяналiзм, але i добразычлiвыя i ўважлiвыя адносiны медработнiкаў да пацыентаў.

У гэтым годзе, як чакаецца, кантрольныя лiчбы прыёму ў медыцынскiя ВНУ за кошт сродкаў рэспублiканскага бюджэту будуць павялiчаны на 5,1 працэнта. З выпускнiкоў 2006 года для ўкамплектавання сельскiх участковых бальнiц, урачэбных амбулаторый i ўстаноў, размешчаных у пацярпеўшых ад Чарнобыльскай катастрофы раёнах, плануецца накiраваць прыкладна 300—320 чалавек, што дазволiць цалкам задаволiць iх кадравыя патрэбы. Увогуле чакаецца, што пры захаваннi прагнозных паказчыкаў прыёму ў медыцынскiя ВНУ, пачынаючы з 2008 года нарэшце з’явiцца рэальная магымасць цалкам задавальняць усе кадравыя заяўкi i абласных камiтэтаў па ахове здароўя, i Камiтэта па ахове здароўя Мiнгарвыканкама.

А вось пытанне, як не дапусцiць у галiну аховы здароўя выпадковых людзей, псiхалагiчныя i маральныя якасцi якiх несумяшчальныя з прафесiяй ўрача, па-ранейшаму застаецца адкрытым. Меркавалася, што ўжо ў гэтым годзе будуць распрацаваныя тэсты па вызначэнню прафесiйнай прыдатнасцi прэтэндэнтаў на паступленне ў медыцынскiя навучальныя ўстановы. Аднак рэктар БДМУ Павел Беспальчук лiчыць, што правесцi папярэднi прафадбор практычна нерэальна. «Медыцынай трэба «заразiцца», — лiчыць ён. — У медыцынскую ВНУ вельмi цяжка паступiць, але яшчэ больш цяжка там навучацца. I многiя студэнты «адсейваюцца» яшчэ на першых двух курсах навучання, не вытрымаўшы вучэбных нагрузак цi расчараваўшыся ў будучай прафесii. Яшчэ адзiн шанц для вызначэння правiльнасцi здзейсненага выбару прадастаўляецца iм падчас прак-тычных заняткаў у медыцынскiх установах: добра ведаць тэорыю — гэта яшчэ толькi палова справы, i зусiм iншая справа — працаваць з жывымi людзьмi. На жаль, але вызначыць, хто атрымаецца з абiтурыента, не змогуць нiякi дэтэктар цi тэст. I не кожны з нашых выпускнiкоў можа стаць урачом з вялiкай лiтары — мы гэта цудоўна разумеем. Адных толькi выдатных адзнак у дыпломе для гэтага будзе недастаткова...»