Галоўнае ў непагадзь — каб дзецi не хварэлi

Источник материала:

А на мой погляд...

Генадзь ПЕРАШЧУК, старшыня Хатынiцкага сельскага Савета Ганцавiцкага раёна.

— Як вы ведаеце, у нас зона рызыкоўнага земляробства: на тарфянiках то падмарозiць, то высушыць, то залье. Таму, канешне, непакоiць ход жнiва, бо пакуль на тэрыторыi сельсавета збожжавыя культуры ўбраны толькi прыкладна на 75 працэнтаў. Вiльгацi апошнiм часам хапiла, таму, калi зноў залье бульбу — будзе таксама дрэнна. У выпадку ўзмацнення ветру не могуць не непакоiць сухiя дрэвы, якiя ёсць у вёсцы. Усё ж рызыка, цi мала што... Зноў жа электразабеспячэнне дамоў, вытворчых памяшканняў...

Наталля РIК, урач-гiгiенiст Стаўбцоўскага раённага цэнтра гiгiены i эпiдэмiялогii.

— Якраз у мiнулыя выхадныя ездзiла ў вёску (смяецца), у суботу iшоў дождж, дык давялося змянiць профiль дзейнасцi — замест працы на ўчастку — у памяшканнi займацца хатнiмi нарыхтоўкамi — закаткамi. Што датычыцца працоўнай дзейнасцi, дык па выклiках даводзiцца выязджаць незважаючы на ўмовы надвор’я. Балазе, ёсць службовы транспарт, таму паездкi праходзяць у адносна камфортных умовах, бо не трэба падчас непагадзi чакаць таго ж аўтобуса. У прынцыпе сам па сабе дождж вялiкiх нязручнасцяў не прыносiць, а вось ад магнiтных бур часам можа балець галава, асаблiва ў дзетак. Калi яны знаходзяцца дома, я спакойная, а калi iм у дождж даводзiцца быць на вулiцы, на скразняках, вядома, я за iх вельмi хвалююся.

Марына ЯКУБОЎСКАЯ, у дадзены момант знаходзiцца ў водпуску па догляду дзiцяці, г. Мiнск.

— У такi час не выйдзеш з дзiцем на вулiцу. У самога дзiцяцi пагаршаецца настрой, яно робiцца раздражнёным, капрызiць, што, вядома, нiкому настрою не надае. За горад на дачу зноў жа няма нiякага сэнсу ехаць.

Тамара ДОЎНАР, пенсiянерка, вёска Хмелеўка Мiнскага раёна.

— Вельмi добрае пытанне вы задаеце (уздыхае). Як толькi навальнiцы, моцны вецер — сядзiм без электрычнасцi. Святла ў дамах няма, халадзiльнiкi цякуць. Без вады знаходзiмся суткамi, бо грамадскiя калонкi на вулiцы таксама падключаны да электрычнасцi. Што самае цiкавае: у Заслаўi падчас непагадзi святло ёсць, а ў нас няма, хоць мы адносiмся да Заслаўскай энергасiстэмы. Колькi разоў тэлефанавалi туды, усё нешта абяцаюць, але за апошнiя гады так нiчога i не змянiлася. Ну i, вядома ж, у нашым узросце падчас дрэннага надвор’я, магнiтных бур, у прыватнасцi, узнiкаюць праблемы са здароўем.

Наталля ШЫЛIНА, мацi траiх дзяцей, гаспадыня агратурыстычнай сядзiбы «Конны фальварак», гарпасёлак Смiлавiчы Чэрвеньскага раёна

— Калi гаварыць найперш пра дзетак (смяецца), дык гэта, у першую чаргу, брудны абутак, вопратка. А ў такое надвор’е бялiзна дрэнна сохне — хто ж у вясковай хаце летам палiць печ. У непагадзь самому даводзiцца апранаць нейкую куртку, абуваць боты, каб пакармiць коней, астатнюю жыўнасць. Конi, дарэчы, дрэннае надвор’е пераносяць без вялiкiх праблем — гэта ж частка жывой прыроды. Калi яны на адкрытым месцы, а iдзе дождж, навальнiца, становяцца хвастамi да ветру, i ў такой статычнай позе чакаюць, пакуль не скончыцца непагадзь.