Пасля «срэбра» ў вучобе — «золата» ў спорце

Источник материала:

Ведай нашых!

— Васiлiса скончыла школу з сярэбраным медалём, а зараз заваявала «золата» i ў спорце, — распавядае настаўнiк. — Калi яна прыйшла да нас у шостым класе, я для сябе адразу выдзелiў яе па высокаму росту i вялiкай волi трэнiравацца. На мой погляд, выйграць на першынстве свету Васiлiсе вельмi дапамог Варшаўскi турнiр 10—14 жнiўня: там яна заняла толькi пятае месца сярод дарослых з-за сваiх памылак, але зрабiла патрэбныя высновы i, як бачым, выступiла блiскуча. Дарэчы, Васiлiса неаднойчы «абкатвалася» на дарослых чэмпiянатах i была ў прызёрах. Яна ў нас майстар спорту мiжнароднага класа.

Сама спартсменка ў адрозненне ад трэнера не разгледзела ў гэтым «золаце» вялiкага дасягнення, бо яно — толькi юнiёрскае, але ўзнагародзе высокай якасцi, канешне ж, радавалася:

— Паводле жараб’ёўкi, мне дасталася самая складаная група, таму я падумала: калi выйграю ў ёй, то стану чэмпiёнкай, — узгадвае дзяўчына. — Так i выйшла. Асаблiва цяжкай аказалася першая схватка з расiянкай, бо ў мяне ўсё яшчэ была аклiматызацыя.

— Ведаю, што спачатку вы займалiся бальнымi танцамi. Чаму ж дзяўчына аддала перавагу барацьбе?

— Да нас у клас прыйшоў мой цяперашнi трэнер i запрасiў прыходзiць трэнiравацца. З нашай школы ў зале сабралася каля 150 дзяўчат. Нават месца не хапала, але ў вынiку засталася я адна. Вольную барацьбу выбрала, таму што яна загартоўвае характар i дапамагае стаць упэўненай у сабе, а раней я надта сцiпла i нясмела сябе паводзiла.

— А цi дапамагалi калiсьцi навыкi па жыццi?

— Я нiколi, акрамя спаборнiцтваў, не б’юся, але калi спатрэбiцца, змагу сябе абаранiць. Праўда ў Гватэмале, дзе быў гэты чэмпiянат, мы з сяброўкамi спужалiся мужчын са зброяй, якiя там побач з магазiнамi стаялi i вырашылi не гуляць па вулiцах. А дома з задавальненнем хаджу на дыскатэкi: мне падабаецца музыка. На астатнiя забавы часу не хапае.

— Дзякуй за гутарку!