«Я не проста даю веды — я гарантую ваша паступленне»

Источник материала:

— Людмiла Сцяпанаўна, вы сапраўды дапамагаеце абiтурыентам падрыхтавацца да здачы тэстаў па матэматыцы на высокiя балы?

— Так, але я не дапамагаю, а сапраўды рыхтую сваiх вучняў да здачы экзаменацыйных тэстаў па матэматыцы на максiмальную колькасць балаў. Прычым толькi матэматыкай мае заняткi не абмяжоўваюцца: праводзiцца каласальная выхавальнiцкая праца па развiццю пачуцця ўпэўненасцi ў сабе, лiдарскiх якасцяў асобы. Мае дзецi не баяцца тэстаў, больш таго, яны пачынаюць ўпэўнена iсцi па жыццi.

— У чым вы самi бачыце галоўную прычыну таго, што ваш метад выкладання прадмета насамрэч працуе?

— Пачну з таго, што я не проста рэпетытар, я — рэпетытар-прафесiянал: гэтай справе я прысвяцiла амаль што ўсё сваё жыццё, i па сённяшнi дзень гэтай справе я аддаюся поўнасцю. Напрыклад, калi рэпетытарствам займаецца выкладчык унiверсiтэта, то на рабоце ён выкладае вышэйшую матэматыку, а рэпетуе элементарную. Я ж выкладаю сваiм навучэнцам асновы элементарнай матэматыкi, непасрэдна тое, што спатрэбiцца iм на тэсце. Мне не прыходзiцца раздвойвацца, займаючыся на рабоце адной справай, а падчас заняткаў — iншай. Я ў выйгрышным становiшчы, бо мне не трэба разрывацца памiж асноўнай работай i рэпетытарствам. Кожны ўрок, якi мною падрыхтаваны, не спантанны: вось я прыйшла i што ведала па гэтай тэме, тое i расказала. На кожны мой урок, якi я прапаную сваiм вучням, пайшлi гады. I калi я толькi пачынала займацца рэпетытарствам, то толькi да аднаго занятку я рыхтавалася месяц. Сёння я яго вяду, а месяц рыхтую. Менавiта таму лiчу сябе сапраўдным прафесiяналам, якi поўнасцю адданы сваёй працы.

— А хто вы па адукацыi?

— Па адукацыi я педагог.Скончыла механiка-матэматычны факультэт БДУ па спецыяльнасцi выкладчык матэматыкi. Некаторы час працавала ў школе, потым дэканам падрыхтоўчага аддзялення аднаго камерцыйнага iнстытута. I вось ужо пятнаццаць гадоў займаюся рэпетытарствам. I шчыра прызнаюся, што хачу быць прыкладам для настаўнiкаў, якiя па тых цi iншых абставiнах засталiся беспрацоўнымi, каб яны не баялiся iндывiдуальнага прадпрымальнiцтва. Некаторыя баяцца працаваць рэпетытарамi, аднак я гэтага не разумею, гэта ж такая ж самая прафесiя, як i ўсе iншыя, такая ж легальная. Рэпетытары нiчому дрэннаму не вучаць, наадварот, мы робiм дабро, дзелячыся з дзецьмi самiм дарагiм чалавечым рэсурсам — ведамi.

— Якую б вы назву далi той прафесii, якой вы сёння займаецеся?

— Скажу шчыра, што слова рэпетытар мне вельмi не падабаецца. Я сказала б па iншаму — прыватны настаўнiк. Ёсць настаўнiкi, якiя працуюць у дзяржаўных навучальных установах, а ёсць — якiя ў камерцыйных. Тое ж самае, як ёсць дзяржаўныя прадпрыемствы i прыватныя, прадаўцы працуюць ў дзяржаўных магазiнах i прыватных. Я не проста даю веды, перада мной стаiць задача i мэта намнога вышэйшая за дзесяць балаў на тэсцiраваннi. Мая задача — развiць сiстэму мыслення, прычым нестандартную i незалежную. Мяне сёння здзiўляе сiтуацыя, калi адкрываеш рэкламнае выданне, а там колькi заўгодна аб’яў аб паслугах устаноўкi вокнаў, шафаў, дзвярэй, а рэкламны модуль рэпетытарскiх паслуг толькi мой. Гэта нягледзячы на тое, што насамрэч рэпетытараў сёння шмат. Атрымлiваецца так, што ў мяне няма канкурэнцыi. Гэта вельмi дрэнна. Са мной згодзiцца кожны, што галоўная задача рэпетытараў, — гэта не атрыманне прыбытку на тым, што кепска растлумачыў школьны настаўнiк, гэта — дапамога вучню засвоiць той матэрыял, на якi не хапiла часу ў настаўнiка ў школе.

— Хто вашы вучнi?

— У асноўным тыя, хто хоча паступiць у ВНУ, аднак ёсць i вялiкая колькасць тых, хто з маёй дапамогай хочуць проста нармальна скончыць звычайную сярэднюю школу. Як бы гэта дзiўна нi гучала, але шмат школьнiкаў не ведаюць добра нават звычайную i самую элементарную таблiцу множання. Да мяне прыходзяць розныя дзецi: i тыя хто збiраецца ў прафесiйна-тэхнiчныя вучылiшчы, i тыя, хто збiраецца ў БДУ i МДУ. Галоўны ўпор я раблю на тых, якiя хочуць паступiць у прэстыжную ВНУ i здаць тэст па матэматыцы на высокi бал, а не проста здаць на пяць-шэсць — абы здаць.

— Перад пачаткам заняткаў вы праводзiце з вучнем якую-небудзь гутарку?

— Нiякай гутаркi. Многiя рэпетытары перад пачаткам заняткаў праводзяць тэсцiраванне. Я гэтым не займаюся. Мяне ўвогуле не цiкавiць тое, што ў вучня ў школе: восем, дзевяць цi тры балы. Мяне цiкавiць выключна толькi тое, каб у таго, хто да мяне прыйшоў, было жаданне працаваць.

— Як пабудаваны вашы заняткi?

— Я займаюся iнтэнсiфiкацыяй навучання, гэта значыць, за кароткi прамежак часу я даю велiзарны аб’ём iнфармацыi. На першых занятках гэта прыводзiць усiх у шок, бо чамусьцi прынята на ўроку ў школе растлумачваць рашэнне адной-дзвюх задач. Дзецi да гэтых аб’ёмаў прывыклi. Аднак да маiх тэмпаў дзецi таксама хутка прывыкаюць, бо добра ўсведамляюць, што жывуць у грамадстве, дзе пастаянна трэба рухацца наперад. Я тлумачу сваiм вучням, што прагрэсiруюць толькi тыя людзi, якiя ў сваiм жыццi нешта мяняюць, прычым мяняюць да лепшага. Калi чалавек нiчога не мяняе, а проста радуецца таму, што ў яго ёсць, — ён ужо дэградуе. Галоўнае для чалавека — iсцi наперад. Таму мой тэмп працы вучнi ўспрымаюць, а тыя хто не ўспрымае, той проста пакiдае заняткi.

— Што, на ваш погляд, неабходна змянiць у сённяшняй сiстэме адукацыi?

— Я заўсёды адстойвала тую думку, што беларуская адукацыя адна з самых лепшых адукацый у свеце, аднак i ў ёй ёсць свае недахопы. Нават калi паглядзець на дарогi, то раней ездзiлi на конях, потым з’явiлiся аўтамабiлi «Жыгулi», «Масквiч», а сёння на дарогах шмат сучасных «наварочаных» аўтамабiляў. А калi паглядзець на нашу сучасную сiстэму адукацыi, то тыя метады, з дапамогай якiх выкладалi пяцьдзесят, трыццаць гадоў таму, так у многiм i выкарыстоўваюцца ў сённяшняй сiстэме. Гэта галоўны недахоп. Адукацыя павiнна iсцi ў нагу з часам. А тое, што мне вельмi падабаецца — гэта iснаванне профiльных класаў, розных каледжаў i лiцэяў.

— Якую б вы далi прафесiйную параду тым, у каго няма магчымасцi займацца дадаткова з рэпетытарам?

— Сапраўды, вельмi шмат дзяцей, якiя не маюць магчымасцi займацца з рэпетытарамi. Аднак гэта не страшна. Сёння iснуе вялiкая колькасць самых розных падручнiкаў i дапаможнiкаў, у нашай краiне бясплатныя бiблiятэкi. Больш таго, у кожнага вучня ёсць школьны настаўнiк, якi абавязаны дапамагчы яму засвоiць хоць бы школьную праграму.