Спадчына

Источник материала:

У песнях застанёмся мы

Iгар Лучанок i Янка Купала

"Завецца ж спадчына мая ўсяго Старонкай Роднаю". Паэтычныя радкi, складзеныя Янкам Купалам у вiхуры рэвалюцыйных пераўтварэнняў, сталi жыццестваральнымi вехамi для Iгара Лучанка. Яны пазначаюць яго шлях да грамадзянскай Вернасцi, да мужнага Патрыятызму.

Служэнне Роднаму Краю патрабуе самаахвярнасцi. Гэта выразна выказана ў паэме "Курган" Янкi Купалы i не менш яскрава выявiлася ў аднайменнай кантаце Iгара Лучанка. Будучы выпускнiком Беларускай кансерваторыi, ён у дыпломнай працы выклаў праграму сваёй музычнай дзейнасцi. I яна з захапленнем была ўспрынята беларускай грамадскасцю. Упершыню кантата "Курган" прагучала 3 лiпеня 1962 года. Кампазiтар прадаўжаў удасканальваць свой праграмны твор, а ў сярэдзiне сямiдзесятых гадоў перапрацаваў для ансамбля "Песняры". Пад назвай "Гусляр" ён гучаў на эстрадзе. Усесаюзная фiрма "Мелодыя" запiсала яго на грамафонную пласцiнку.

Тэма непарыўнай сувязi з роднай зямлёю шырока i разнастайна разгорнута Iгарам Лучанком у лiрычных песнях. Адзiн з вакальных дыяментаў — "Спадчына". Купалаўскi тэкст таленавiта ўвасоблены ў музыку — i песня разляцелася па свеце. Першыя выканаўцы — "Песняры" — пранеслi яе па неабсяжнай прасторы Саюза, завезлi на амерыканскi кантынент. Яе выконвалi Iосiф Кабзон, Леў Лешчанка, Эдуард Хiль. Тэкст песнi пераклалi на рускую i англiйскую мовы. Яна атрымала ўсенароднае прызнанне. На Ўсесаюзным конкурсе савецкай песнi (Масква) у 1972 годзе адзначана 1-й прэмiяй. А ў наступным годзе Вiктар Вуячыч прывёз з Мiжнароднага фестывалю сучаснай эстраднай песнi, якi адбыўся ў Токiо, Вялiкi спецыяльны прыз.

Мiхась ШАВЫРКIН.

Верш Янкi Купалы      

Музыка Iгара Лучанка

Ад прадзедаў спакон вякоў

Мне засталася спадчына:

Памiж сваiх i чужакоў

Яна мне ласкай матчынай.

Прыпеў:

Аб ёй мне баюць казкi-сны

Вясеннiя праталiны,

I лесу шэлест верасны,

I ў полi дуб апалены.

Аб ёй мне будзiць успамiн

На лiпе бусел клёкатам

I той стары амшалы тын,

Што лёг ля вёсак покатам.

Прыпеў.

I тое нуднае ягнят

Бляянне-зоў на пасьбiшчы,

I крык варонiных грамад

На могiлкавым кладбiшчы.

Прыпеў.

Жыве з ёй дум маiх сям’я

I снiць з ёй сны нязводныя...

Завецца ж спадчына мая

Ўсяго Старонкай Роднаю.

Рубрыку вядзе Уладзімір КРУКОЎСКІ.