Блог Андрэя Хадановіча: Дом спакою

Источник материала:

“Хадзем, прынцэса, паглядзім на Дом спакою!” - кажа пажылы турыст сваёй юнай дачцэ або каханцы. Абодва з лыжнымі палкамі ў кожнай руцэ, тут так прынята. Як яны пры гэтым яшчэ турыстычныя даведнікі ўмудраюцца гартаць? Я ўважліва гляджу ў свой - і вось пра што думаю.

Каб назваць жытло сур’ёзна хворай на сухоты “Домам спакою”, трэба не абы-як верыць у мэдыцыну, трэба быць упэўненым, што і празь дзесяць, і праз дваццаць гадоў гэтая мэтафара будзе выклікаць толькі пазытыўныя эмоцыі. Але часам такія гісторыі канчаліся добра. Нават у дзевятнаццатым стагодзьдзі.

Жыла-была прынцэса. Дактары раілі ёй лекавацца ў Італіі. А калі на радзіме, то адно на гэтай высьпе зь яе цудоўным кліматам. Так і вырашылі. Збудавалі драўляны палац на беразе мора. Зрабілі маляўнічы вадаспад у швайцарскім духу, якому маглі б пазайздросьціць і Шэрлак Холмс з прафэсарам Марыярці. І падзейнічала. Лінія жыцьця прынцэсы цягнулася яшчэ доўгія гады…

Далее>>>

Андрэй Хадановіч - паэт, перакладчык, выкладчык, эсэіст.

На фото: Андрэй Хадановіч