Леанід Галубовіч. Паэзія

Источник материала:

Леанід Галубовіч

Паэзія

Ты — боль, паэзія. Ты — быль.

Твае суровыя законы

He для забаў, не для гульбы —

А пошук ісціны да скону.

Ты — рай, паэзія. Ты — рой

Адвечных дум, дзе мы згараем.

I толькі геніі парой

Жылі часова гэтым раем.

Ты — жаль, паэзія. Ты — жар.

Я па тваім хаджу вуголлі.

Чыя не прагнула душа

Твайго зняволення і волі?

Ты — сум, паэзія. Ты — суд

I мрояў нашых, і здзяйсненняў.

Хай душы шчырыя нясуць

Высокі лад тваіх памкненняў!

Ты — яд, паэзія. Ты — сад

З адзіным яблыкам спакусным.

Над ім — каторы год падрад! —

Мае збалела смягнуць вусны...

Ты — боль, паэзія. Ты — бой.

Ты — праўды непрыступнай вежа.

Я — праведнік і грэшнік твой,

Пусці мяне ў сваё бязмежжа!..