Пазнай жа хоць былыя гукі…

Безумоўна, пераклад паэмы Аляксандра Пушкіна “Палтава” немагчыма змясціць цалкам у рамках рубрыкі. Таму абыдземся толькі вытрымкай з гэтага знакамітага твора. Але спачатку нагадаем чытачам некалькі радкоў з яго на мове арыгінала:

Тебе — но голос музы тёмной

Коснется ль уха твоего?

Поймешь ли ты душою скромной

Стремленье сердца моего?

Иль посвящение поэта,

Как некогда его любовь,

Перед тобою без ответа

Пройдет, непризнанное вновь?

Узнай по крайней мере звуки,

Бывало, милые тебе —

И думай, что во дни разлуки,

В моей изменчивой судьбе,

Твоя печальная пустыня,

Последний звук твоих речей

Одно сокровище, святыня,

Одна любовь души моей.

Богат и славен Кочубей.

Его луга необозримы;

Там табуны его коней

Пасутся вольны, нехранимы.

Кругом Полтавы хутора

Окружены его садами,

И много у него добра,

Мехов, атласа, серебра

И на виду, и под замками.

Но Кочубей богат и горд

Не долгогривыми конями,

Не златом, данью крымских орд,

Не родовыми хуторами,

Прекрасной дочерью своей

Гордится старый Кочубей.

И то сказать: в Полтаве нет

Красавицы, Марии равной…

Ну а цяпер прачытайце гэтыя радкі на матчынай мове. Пераклад зрабіў Якуб Колас.

Табе — ды голас музы цёмнай

Ці закране твой чуткі слых?

Ці ўловіш ты душою скромнай

Палёт сардэчных дум маіх?

Ці прысвячэнне ад паэта,

Як і калісь яго любоў,

Пакінеш зноў ты без прывета

І не прызнаеш яго слоў?

Пазнай жа хоць былыя гукі —

Калісь была ты рада ім —

І думай, што і ў дні разлукі,

У лёсе зменлівым маім,

Твая сумотная пустыня,

Апошні гук тваіх размоў —

Адзін мой скарб, адна святыня,

Мае душы адна любоў.

Багаты, слынны Качубей.

Яго лугі — разгон прастору;

Там табуны яго каней

Пасуцца вольна, без прызору.

Вакол Палтавы хутары

Яго атулены садамі.

Жыве ў раскошы і ў дабры,

І п’е, і есць на серабры,

І шмат багацця пад замкамі.

Ды Качубей багат і горд

Не даўгагрывымі канямі,

Не золатам, данінай орд,

І не фамільнымі дварамі,

А ганарыцца Качубей

Красуняй дочкаю сваей.

І сапраўды: ў Палтаве ўсёй

Няма красы, Марыі роўнай…

На гэтым сёння ставім кропку. А ў наступны раз, спадзяёмся, зноўку нешта цікавае пашукаем.