Чаму друг як вінаваты?

Сёння зноў звернемся да творчасці вялікага рускага паэта Мікалая Някрасава. Спачатку ўзгадаем гэты верш на мове арыгінала:

Ликует враг, молчит в недоуменье

Вчерашний друг, качая головой,

И вы, и вы отпрянули в смущенье,

Стоявшие бессменно предо мной

Великие, страдальческие тени,

О чьей судьбе так горько я рыдал,

На чьих гробах я преклонял колени

И клятвы мести грозно повторял...

Зато кричат безличные: «Ликуем!»,

Спеша в объятья к новому рабу

И пригвождая жирным поцелуем

Несчастного к позорному столбу.

Пераклад на беларускую мову гэтага твора зрабіў Мікола Федзюковіч. Чытаем далей:

Святкуе вораг, друг, як вінаваты,

Хітае моўчкі хмурай галавой,

І вы пасталі ўсе ніякавата,

Хто ўчора быў нязменна прада мной, —

Вялікія ў пакутных позах цені,

Аб кім я гэтак горычна рыдаў,

Каля чыіх магіл схіляў калені

І клятву помсты грозна паўтараў...

Бязлікія ж усе, з набітым шлункам,

Спяшаліся ў абдымкі да раба,

Каб зноў яго ялейным пацалункам

Прыклеіць да ганебнага слупа.

А цяпер некалькі слоў звычайных перакладаў.

Оратор — прамоўца

Пустырь — пустка

Противоречиво — супярэчліва

Банка (варенья) — слоік

Зоркость — пільнасць

Трубка (для курения) — піпка

Пожалуйста — калі ласка

Смекать — кеміць

Счетчик — лічыльнік

Красавец — харашун

Розарий — ружоўнік.

Вось тут і ставім кропку. У наступны раз, спадзяюся, зноў нешта цікавае пашукаем.