Край раскрытых душ

Сёння прапануем вашай увазе ўрывак з верша вядомага беларускага пісьменніка і паэта Уладзіміра Караткевіча. Нельга сказаць, што гэты твор зусім невядомы шырокаму колу чытачоў. Хутчэй, наадварот. Тым не менш прачытайце яго яшчэ раз, адчуйце смак і асалоду роднай мовы і разам з паэтам ганарыцеся, што жывяце на гэтай зямлі, зусім побач з самім Богам.

«На Беларусі Бог жыве» —

Так кажа мой просты народ.

Тую праўду сцвярджае раса ў траве

І адвечны зор карагод.

Тую праўду сцвярджае

Упартасць хваль,

І продкаў запавет,

І мовы залатая сталь,

І нашых дум сусвет.

Тую праўду сцвярджае

Усё зноў і зноў

Усім лёсам, —

Няхай спакваля, —

У хмарах дубоў,

У вясёлках агнёў

Купальская наша зямля.

І няхай давядзе мне

Іншая кроў,

Што брашу,

Як сабачы сын, —

А няма нідзе

Вярнейшых сяброў

І прыгажэйшых жанчын.

Гэта край раскрытых душ і дзвярэй,

Гэты край —

Твой дом і сабор...

І тая памяць жыве не ў царкве,

А ў кожнай жыве галаве:

«На Беларусі Бог жыве...» —

І хай сабе жыве.