Стоўн у габрэйскі гарод

Источник материала:

Рэжысёр Олівер Стоўн даў скандальнае інтэрв’ю, дзе заявіў, што габрэі кантралююць амерыканскія СМІ, рускія пацярпелі мацней за габрэяў, а Гітлер быў пачварай, але не Франкенштэйнам.

Рэжысёр Олівер Стоўн у інтэрв"ю ангельскай газеце Sunday Times, якое ён даў у якасці рэкламы свайго фільма «На поўдзень ад мяжы», некалькі адхіліўся ад тэмы паўднёваамерыканскай палітыкі, пра якую расказвае стужка, і звярнуўся да нядаўняй гісторыі. Для пачатку ён заявіў, што «Гітлер забіў рускіх нашмат больш, чым габрэяў, – 25-30 мільёнаў чалавек». Але гэта рэжысёру падалося недастатковsv, ён пераключыўся ў рэжым прыкладной канспіралогіі і сказаў, што «габрэйскія перавага ў СМІ ЗША прывяла да таго, што Халакост атрымаў большую ўвагу, чым тыя мільёны смерцяў, якія былі ў Расіі ў Другой сусветнай вайне».

І пашырыў ўплыў габрэяў на ўсю палітыку Злучаных Штатаў:

«Гэта асноўнае лобі ў ЗША. Яны працаўнікі, яны адказваюць на кожны каментар... Ізраіль зняславіў амерыканскую замежную палітыку на доўгія гады».

Такія сцверджанні запатрабавалі адэкватнага адказу, і ён неадкладна з’явіўся.

Ужо ў панядзелак на Стоўна населі асноўныя габрэйскія арганізацыі накшталт Амерыканскага габрэйскага камітэта, якія не прамінулі таго каб параўнаць рэжысёра з яшчэ адным enfant terrible Галівуда. «Яго словы нічым не адрозніваюцца ад п"яных, напышлівых антысеміцкіх прамоваў яго сябрука Мэла Гібсана", - гаворыцца ў заяве Камітэта. З гэтай нагоды адпісаліся практычна ўсе вышэйзгаданыя СМІ ЗША разам з прымкнулых да іх найбуйнейшымі англійскімі і ізраільскімі выданнямі - ад The New York Times да Jerusalem Post і Jewish Chronicle.

Кожны артыкул цытаваў інтэрв"ю і тлумачыў, чаму Стоўн не мае рацыі ў сваіх выдумках.

На фоне даволі ўзважаных каментарыяў сустракаліся і такія, як, напрыклад, у Philadelphia Daily News, дзе адкрытым тэкстам гаварылася, што рускіх забіваць было можна, бо вайна, а вось габрэям Гітлер вайны не аб"яўляў, і таму забіваць іх было нельга. Зрэшты, падобныя думкі, на шчасце, трапляліся ў друку вельмі і вельмі рэдка. Супраць выказванняў Стоўна выступіў і ізраільскі міністр па справах дыяспар Юлій Эдэльштейн: «Сваё невуцтва ён (Стоўн) даказвае сваімі каментарамі, а яго дэманізацыя габрэйскага народа цалкам падыходзіць на ролю сіквэла да «Пратаколаў сіёнскіх мудрацоў».

Буча паднялася вялікая, і Стоўн вымушаны быў апраўдацца.

«Відавочна, што габрэі не кантралююць СМІ ці нейкую іншую індустрыю», - прызнаў ён. І панаракаў, што выкарыстаў няправільную аналогію, каб згадаць пра шматлікія ахвяры нацыстаў.

З галівудскім знакамітасцямі ніколі дакладна не вядома, калі яны кажуць тое, што думаюць, а калі думаюць, што кажуць. З вышэйзгаданым Мэлам Гібсанам і яго шматлікімі рэплікамі з нагоды тых жа габрэяў сітуацыя развівалася па адным і тым жа сцэнары: Гібсан рабіў рэзкую заяву, затым ўздымалася хваля народнага гневу, Гібсан выбачаўся, і ўсе зноў ішлі займацца сваімі справамі. Фактычна рэжысёр «Адважнага сэрца» і «Пакутаў Хрыстовых», вядомы таксама як добры актор, стаў звыклым злом: усе ведалі, што ад яго можна чакаць чаго заўгодна, а нядаўні скандал з Аксанай Грыгор"евай толькі пацвердзіў падазрэнні тых, хто да гэтага часу не верыў ў магчымасці «шалёнага Макса».

З Оліверам Стоўнам складаней: слава скандаліста за ім яшчэ не замацавалася.

Зразумела, быў у яго біяграфіі антываенны фільм «Узвод», антыфінансавы «Уол-стрыт». Было і выступленне ў падтрымку іранскага прэзідэнта Махмуда Ахмадзінежада, калі Стоўн раскрытыкаваў палітыку ЗША ў дачыненні да Ірану, праўда, асцярожна заклікаўшы спачатку вывучыць усе факты, перш чым рабіць высновы аб гэтай краіне. Выклікалі некаторы сумнеў і яго кантакты з кубінскім лідэрам Фідэлем Кастрам, трохдзённае інтэрв"ю з якім вылілася ў дакументальны фільм «Камандантэ». А той фільм, з рэкламы якога ўсё і пачалося, наогул прысвечаны Паўднёвай Амерыцы і прэзідэнту Венесуэлы Уга Чавесу, які перыядычна абвяшчае ЗША «імперыяй зла».

Але падобныя думкі, што падрываюць асновы, Олівер Стоўн выказвае ўпершыню.

Ён, вядома, не чужы канспіралогіі: у фільме пра Джона Кэнэдзі ён прадставіў уласную версію забойства ў Даласе, ды і цяпер займаецца нечым падобным - рыхтуе здымкі «Таемнай гісторыі Амерыкі», у якой у дзесяці серыях раскажа сваё бачанне такіх персон, як Адольф Гітлер, Іосіф Сталін, Джозэф Макарці і інш. Прычым іх гісторыі будуць расказаныя, як выказаўся сам рэжысёр, «у кантэксце».

А кантэкст будзе прыкладна наступным:

«Гітлер быў нібы пачвара Франкенштэйна, але ж быў і доктар Франкенштэйн – нямецкія прамыслоўцы, амерыканцы і брытанцы. У яго была вялікая падтрымка».

Гэта Стоўн сказаў у канцы таго ж інтэрв"ю Sunday Times, расказваючы пра новы праект. Праўда, ён практычна даслоўна паўтарыў свае словы, сказаныя ў студзені, але тады на іх мала хто звярнуў увагу. Цяпер яго пакрытыкавалі і за іх, але менш актыўна, чым за сцверджанне пра наяўнасць габрэйскага лобі ў амерыканскіх СМІ.

Мабыць, сакрэтная гісторыя - рэч не такая цікавая, як тэорыя сусветнай змовы, хоць, мяркуючы па ўсім, сам рэжысёр ставіцца да яе большым трымценнем і гатовы рэкламаваць любымі сродкамі.