Не пакiдаць у хаце аднаго

Источник материала:

Па старажытнай славянскай традыцыi памерламу дазвалялася "пераначаваць" у роднай хаце адну-дзве ночы. Але добра ведалi: побач з iм абавязкова павiнна гарэць свечка i знаходзяцца некалькi (або хоць бы адзiн) чалавек, якiя могуць чытаць малiтвы, весцi павольныя гутаркi. Нельга нават на некаторы час пакiдаць нябожчыка ў хаце аднаго.

  Ля галавы памерлага ставiлi глiняны гаршчок (шклянку) з жытам i грамнiчнай або звычайнай царкоўнай свечкай. Свечка павiнна гарэць у хаце датуль, пакуль там находзiцца памерлы. Сцеражыцеся, каб у хаце у такi час гарэлi адразу тры свечкi.

  Пасля пахавання лепш закапаць збожжа (не варта аддаваць яго хатняй птушцы або жывёлам), а рэшткi свечак занесцi ў храм i пакласцi ў спецыяльна прыгатаваныя паддоны на падлозе.

  Калi чалавек патануў, загiнуў пры невядомых акалiчнасцях i яго цела знайшлi праз некалькi дзён, то загiнулага старалiся прывезцi да роднага парога, усталяваць труну на некаторы час для развiтання з iм i пасля гэтага пахаваць.

  Для таго каб запаволiць працэс разлажэння цела, неабходна абмежаваць доступ свежага паветра ў хату (зачынiць усе фортачкi, вокны, выцяжкi), а пад труну паставiць вядро з насычаным растворам марганцоўкi. З гэтай жа мэтай выкарыстоўвалi маладыя галiнкi вярбы або дуба.

  Пакуль памерлы знаходзiцца ў хаце, нельга палiць печку, мыць, прасцi, рыхтаваць рытуальную ежу на памiнальны стол (як правiла, гэта рабiлi суседзi, родныя, сваякi). Гэтым самым вы можаце наклiкаць на сваю сям'ю невылечныя хваробы.