Якія мульты нараджаюцца ў Бараўлянах і Навінках

Ходкая фраза ў іх тусоўцы: “З гэтага атрымліваеш значна больш, чым аддаеш”. А дэвізам мага лічыць словы “Калі б я мог пражыць жыццё спачатку, я бы больш гуляў, еў марозіва і не ставіўся да ўсяго так сур'ёзна”. Яны – студыя “Мы ёсць”, што малюе мульцікі разам з хворымі дзецьмі. Каманда альтруістаў расказала, ці мае “Кантра” лячэбны эфект, чым адрозніваюцца дзеці і якія мульты нараджаюцца ў Бараўлянах і Навінках.

ХОБІ

Сярод іх няма мультыплікатараў па адукацыі – толькі па жаданні. Аднак спецыяльныя навыкі тут і не патрэбныя, таму што малююць самі дзеці – хто як можа. Дарослыя толькі кантралююць працэс і даводзяць яго да лагічнага канца на кампутары. Гэта значыць, асноўная функцыя – задумку прыдумаць, абмеркаваць, спланаваць, прыйсці з ёй да дзяцей, астатняе – праца іх уяўлення.

“Для нас гэта не асноўная праца. Нікому ў нашай кампаніі не падабаецца слова "валанцёрства" з-за дурнога пафаснага акцэнту і спекуляцыі на добраахвотнасці заняткаў. Так што мы завем гэта хобі”.

“Гэта весела, таму што анімацыя сама па сабе - вясёлая штука, бо з яе дапамогай ажывае тое, што прынята лічыць нежывым. Пачалося ўсё год назад пасля сустрэчы з піцерскай студыяй дзіцячай анімацыі “ДА”, а таксама з маскоўскай студыяй "Сіні кіт". Яны займаюцца тым жа, што і мы, толькі ўжо даўно, з вялікім размахам і маючы ў штаце прафесійных мультыплікатараў. Па іх прыкладзе мы вырашылі зрабіць нешта падобнае і ў Беларусі.

Так нарадзілася студыя “Мы ёсць”, якая працуе цяпер з падтрымкай Міжнароднага дабрачыннага грамадскага аб'яднання "Здароўе ў XXI стагоддзе". Першапраходцамі сталі ўсяго некалькі чалавек, якія і сфармавалі касцяк. Зараз новыя людзі прыходзяць і сыходзяць, але такая "цякучка" не перашкаджае групе кожныя выхадныя прыязджаць да дзяцей.

ЗДЫМКІ

Сам працэс анімацыі выглядае так: на вялікім лісце малюецца фон, затым на асобных невялікіх лісціках малююцца персанажы і дэталі. Напрыклад, патрэбен чалавечак: перш ён малюецца цалкам, затым выразаецца, пасля чаго часткі цела адразаюцца і прыляпляюцца на клячку (ліштвы тыпу пластыліну), каб яны маглі рухацца. Персанаж кладзецца на фон, над ім усталёўваецца фотаапарат на штатыве. Робіцца кадр, потым ручка або ножка крыху рухаецца – наступны кадр, яшчэ рух – яшчэ кадр. Так ствараецца цэлая серыя фатаграфій, якая затым зводзіцца на кампутары ў адзіны суцэльны рух.



“Мантаж вырабляецца ўжо дома і займае разы ў два больш часу, чым само маляванне і здымкі. Малюем ў сярэднім тры гадзіны. Калі больш, дзецям надакучае. Хаця раней мы спрабавалі маляваць і чатыры, і пяць гадзін, але нядаўна прыязджалі калегі з “ДА” і параілі пакараціць час”.



Рэакцыя дзяцей розная: камусьці падабаецца, для некаторых гэта ўжо "зусім дзяцінства", і яны лепш пасякуцца ў "Кантру". Гэта залежыць не ад ўзросту: бывае, маленькія дзеці супрацівяцца, а амаль дарослыя хлопцы з задавальненнем малююць. Часам далучаюцца бацькі і бабулі-дзядулі, якія жывуць побач з дзецьмі.



Розніца адчуваецца: у Бараўлянах дзеці больш сур'ёзныя, удумлівыя. У Навінках жа яны зусім адкрытыя, наіўныя. Калі мы прыходзім, чутны адразу тупат – гэта нашыя дзеткі бягуць. Для іх падысці, абняць, пацалаваць проста так – цалкам нармальная справа. Гэтак жа без прычыны ад іх можна пачуць часта: "Ты добры!". Калі сказаць тое ж самае ў адказ, яны не пачнуць шукаць падтэксту ці паглыбляцца ў матывацыю. Ім проста будзе прыемна.



МЕДЫЦЫНСКІ ЭФЕКТ

“Дзеці кожны раз прыходзяць новыя, толькі некаторыя застаюцца пастаянна. Кагосьці трэба ўгаворваць, часам у справу ўступае медыцынскі фактар: дзеці выпісваюцца, дзеці паміраюць. На такія моманты мы спрабуем заплюшчваць вочы, таму што ў цэлым нашыя заняткі нясуць толькі радасныя перажыванні. Бывае, не хочацца ехаць нікуды, няма настрою або банальна лянота. Але ў выніку ўсё роўна перасільваеш сябе і атрымліваш узнагароду: дзеці вакол неўзаметку прыводзяць цябе ў добрае размяшчэнне духу, быццам і не букай да іх прыязджаў. Вось чаму мы лічым, што атрымліваем ад гэтага больш карысці, чым здаецца. У звычайным жыцці мы прывыклі заганяцца па розных дробязях. Там жа дзеці ў сілу ўзросту больш натуральныя і непасрэдныя, глядзіш на іх і адцягваешся адразу ад усіх сваіх непрыемнасцяў”.



Да таго ж ёсць медыцынскае абгрунтаванне карысці творчых заняткаў. Пацверджанне таму – існаванне арт-тэрапіі і яе пазітыўнай ўласцівасці. Маляванне, як яе частка, дапамагае дзецям здаравець.



“Але нават калі апусціць медыцынскі эфект, то проста ляжаць у бальніцы сумна-сумна, хочацца заняцца чымсьці. З гэтага пункту гледжання тое, што мы робім, – гэта як прыемнае ўзаемадзеянне, як паход у госці”.