Блог Усяслава Чарадзея. Пост №18, у якім Усяслаў Чарадзей сустракаецца з Містэрам "Не" і тлумачыць яму полацкую палітыку

• Budzma.org

/

• TUT.BY

У калідорах трэцяга паверха часава-прасторавага кантынуума перастрэўся я з дзядком. Стаім, усміхаемся, паціскаем рукі.

Пытае ён мяне:

– А вы, таварыш, хто такі? З капіталістычнага ці з сацыялістычнага блоку?

– Я, – кажу я, – не з блокаў, а з плоці і крыві, бо чалавек, хоць і напалову. Усяслаў Чарадзей мяне клічуць, князь полацкі.

– А-а! Гэта вы той, што дэструктыўны падкоп пад вялікую Русь капаў? На Нямізе дырдыганам уздырдыганіўся, сваіх братанічаў Яраславічаў мячом сек…

– Нікуды я не дырдыганіўся, – абурыўся я, – яны першыя пачалі…

І дэталёва патлумачыў яму полацкую палітыку:
– Гэтыя кіеўцы і наўгародцы, хлопцы, вядома, неблагія, але першыя – садысты: усё сіліліся мяне без дай прычыны ў турму на суткі ці нават на месяцы запраторыць, а другія – мазахісты: увесь час даставалі са сваімі прапановамі сталец наўгародскі заняць, нават нягледзячы на тое, што я званы з іхнай Сафіі гвалтам паздымаў і набег на Ноўгарад учыніў.

– Ага, так і ёсць, я ўсё прыгадаў, – усё ніяк не адчэпіцца дзядок. – Гэта ж вы ў часы Кіеўскай Русі праводзілі палітыку валюнтарызму і махровага імперыялізму?

– Чаго, дзеду, прабачце?

– Святая Русь, кажу, вам па барабане была? – на агульназразумелую пераклаў для мяне дзядок.

– Русь – гэта святое, – адбрахаўся я. – Я ж таксама быў збіральнікам рускіх земляў… вакол сябе. Хацелася, ведаеце, каб Русь была не Кіеўская, а Полацкая. А вы хто такі? – каб адвесці ўвагу ад маіх замежнапалітычных грахоў хітрамудра змяніў тэму гутаркі я.