Главная
Гороскопы
«Современник» i сучаснiкiНе магу маўчаць Вось ужо тры гады, як я пасялiўся ў прыгожым куточку Мiнска: побач з домам — азярцо з нiцымi вербамi, каштанамi, бярозамi, елкамi. Нават з маньчжурскiм арэхам! Ранiцой вельмi многiя жыхары блiжэйшых дамоў выходзяць сюды на зарадку, потым маладыя жанчыны вывозяць i выводзяць сваiх дзяцей. У добрае надвор’е самыя смелыя распранаюцца, каб пазагараць. А ўжо ў святы побач з кiнатэатрам «Современник» i яблык не ўпадзе — ладзяцца канцэрты, танцы...I ўсё б нiчога, калi б гэты ж куточак не абралi для сябе i мясцовыя п’янiцы. То на лаўках, то проста пад дрэвамi раскiдаюць яны «абрусы-самаборы», п’юць, пустыя бутэлькi з-пад пiва, як правiла, кiдаюць у ваду, шкляныя — вельмi часта разбiваюць цi пакiдаюць на месцы «банкету» разам з iншым смеццем. Самi ж... Што робяць самi — дзецям i да 16 i старэй лепей не бачыць... У вынiку адзiн з прыгажэйшых куточкаў Мiнска паступава ператвараецца не тое, каб у нейкi прытон, але ў месца, дзе людзям (асаблiва маладым) лепш бы не быць. Не ведаю, як з гэтым справiцца — да кожнай лаўкi мiлiцыю не прыставiш. А вось стэнды з правiламi паводзiнаў, з указаннем памераў штрафаў, мо, i не пашкодзiлi б? Леанiд Мiкалаевiч КУЛIНКОВIЧ, ветэран Вялiкай Айчыннай вайны, г. Мiнск.
Чтобы разместить новость на сайте или в блоге скопируйте код:
На вашем ресурсе это будет выглядеть так
I ўсё б нiчога, калi б гэты ж куточак не абралi для сябе i мясцовыя п’янiцы. То на лаўках, то проста пад дрэвамi раскiдаюць яны «абрусы-самаборы» |
|