Вёска Надзеi

Источник материала:

А пачыналася ўсё з музыкi, калi падлеткам за некалькi кiламетраў бегала ў Кватарскую школу, што на Бераставiччыне. Там быў музычны гурток, у якiм яна вучылася iграць на акардэоне. I калi праз гушчар бязладных гукаў прабiвалася стройная мелодыя, здаецца, лепшай асалоды не было. Потым iграла ў школьным аркестры. А аднойчы бацька зрабiў ёй найвялiкшы падарунак: купiў прыгожы белы акардэон, дык усе Сыраежкi ў хату збеглiся, каб паслухаць музыку.

Жаданне iграць прывяло Надзею на 10-месячныя курсы пры абласным Доме народнай творчасцi, дзе працаваў вядомы Марк Коп, пасля якiх у 1971 годзе закончыла Гродзенскае культасветвучылiшча i па размеркаванню трапiла на Бераставiччыну, «блiжэй да мамы». Вось так i звязаў яе лёс са Старым Дворцам.

— Ва ўсе часы, — гаворыць Надзея Iванаўна, — галоўным для клубных работнiкаў было развiццё самадзейнай народнай творчасцi сярод рознаўзроставых груп насельнiцтва. Калiсьцi ў нас быў нават свой народны хор (пры старшынi калгаса «Перамога» А.М. Маханько). Кiраваў iм кампазiтар Дзмiтрый Макроў, якi спецыяльна прыязджаў з Гродна.

Але ў кожнага часу свае павевы. Цяпер вядомасць набыла фальклорная група «Чараўнiчкi». Сёлета яна рыхтуецца займець званне народнай. У шматвяковай музычнай i песеннай творчасцi столькi мастацкiх знаходак, што проста нельга не данесцi гэты скарб да слухача, лiчыць Надзея Iванаўна. Любiць прыгожую лiрычную песню i моладзь. Таму ў Доме культуры творча працуюць дарослы i дзiцячы сольныя гурткi. Ёсць гурткi мастацкага чытання, драматычны, фальклорны, iнструментальны, «Умелыя ручкi», два аматарскiя аб’яднаннi — дзiцячае «Сонейка» i сямейны клуб «Гiменей». У гуртках i аб’яднаннях каля 130 чалавек — ад вучняў малодшых класаў да пенсiянераў. Без удзельнiкаў мастацкай самадзейнасцi не абыходзiцца нi адно мерапрыемства ў Доме культуры, яны частыя госцi ў раёне. Вельмi важна, на думку Надзеi Iванаўны, своечасова выявiць здольнасцi чалавека. I цi не радасць для кiраўнiка, калi яго выхаванцы выбiраюць такую ж дарогу?

Штогод адзiн, а то i два актыўныя маладыя ўдзельнiкi мастацкай самадзейнасцi паступаюць у культасветустановы. I сёння яны ўжо працуюць як у Бераставiцы, так i ў клубах раёна.

А яшчэ, лiчыць мая суразмоўца, не менш важна вывучаць духоўныя запыты людзей, прапагандаваць нацыянальную культурную спадчыну, народныя святы i абрады. Яны вельмi па душы вяскоўцу бо спакон веку ўслаўляюць працу на зямлi, хлебароба i яго род.

Надзея Iванаўна лiчыць, што за трыццаць з лiшнiм гадоў працы ў Старым Дворцы ёй заўсёды шанцавала на добрых людзей i ўважлiвых кiраўнiкоў гаспадаркi, якiя, акрамя поля i фермы, бачылi яшчэ i Дом культуры. Гэта дзякуючы iм сельская культура не ходзiць у падчарыцах. Чым можа дапамагае дырэктар аграфiрмы «Стары Дворац» Сяргей Чаркоўскi. Ды i Дом культуры выручае грошы на свае патрэбы за платныя паслугi. У мiнулым годзе зарабiлi чатыры мiльёны, сёлета маюць больш за пяць. З’явiлiся ў ЦДК новая мэбля, тэлевiзар, новыя музычныя iнструменты. Замянiлi тут вокны i дзверы.

— Калi ў свой вольны час няма работы ў хаце, iду ў клуб, — гаворыць Надзея Iванаўна, — там заўсёды справа знойдзецца.

Надзею Iванаўну ўжо многа склiканняў запар вяскоўцы выбiраюць дэпутатам сельскага Савета, два апошнiя склiканнi яна — дэпутат раённага Савета. Бо хто лепш за яе ведае лёсы вяскоўцаў, iх патрэбы, вёску «деревянную, дальнюю», якая не пазначана на карце, але спакон веку сцiпла робiць сваю справу.

Бераставiцкi раён.