Паранены лес

Источник материала:

Убачыўшы гэткiя трафеi, мiжволi пранiкаешся павагаю да тых, хто садзiць лес на палетках колiшнiх войнаў, рызыкуючы не проста здароўем — жыццём. Здзiўляе многае — i наколькi "шчодрая" яшчэ наша зямля небяспечнымi "падарункамi" вайны. І мужнасць людзей, з’яднаных лёсам i лесам.

Калекцыю трафеяў апошняй вайны сабралi работнiкi Янкавiцкага ляснiцтва Расонскага раёна. Не спецыяльна збiралi, калi выпадкова натыкалiся на iржавыя прадметы, распрацоўваючы дзялянкi цi ў час пасадкi новага лесу. Захоўваецца калекцыя без асаблiвага шыку — на шафах з паперамi, картамi дзялянак i лесасек. Не музей жа — звычайны будынак ляснiцтва. Самi даўно прывыклi бачыць знаходкi, а вось гасцей "цацкi вайны", безумоўна, здзiўляюць.

— Вырашылi не выкiдваць i не здаваць на метал, бо гэта, найперш, памяць i гiсторыя i частка нашай зямлi (дзiва што, болей за 60 гадоў праляжаць у глебе!), — кажа ляснiчы Алег Мiлянцей. — Тут вакол былi мiнныя палi, iшлi жорсткiя баi i вось такая спадчына нам пакiнута: нямецкiя i савецкiя каскi, супрацьпяхотныя i мiнамётныя мiны, гiльзы, штыкi, кулямётныя абоймы.

Ляснiчы, калi адчувае цiкаўнасць да янкавiцкай спадчыны, не ўпускае магчымасцi пралiць святло на не менш вартую ўвагi мiнуўшчыну. Побач з будынкам ляснiцтва на беразе хуткай ракi Дрысы на вясковым пагосце захавалася магiла заснавальнiка беларускай галiны роду, вiцэ-адмiрала з плеяды выбiтных марскiх афiцэраў Расii Iларыёна Павалiшына. А каменныя могiлкавыя крыжы, сцвярджае Алег Мiлянцей, перароблены з дахрысцiянскiх iдалаў. Старажытнасць жа янкавiцкай зямлi пацвярджаюць, у першую чаргу, недалёкiя ад насельнага пункта гарадзiшча курганныя могiльнiкi i курганы, якiя датуюцца VI стагоддзем да нашай эры i IV стагоддзем нашай эры.

Неверагодна, але i лес здольны шмат пра што паведамiць. Нават адно невялiкае Янкавiцкае ляснiцтва.

Анатоль Кляшчук.

Фота аўтара.