Мову ведаць не трэба?

Источник материала:

Ліст у нумар

...Прачытаў у якойсьцi з газет, што для таго, каб увайсцi ў замежны парламент, патрэбна добрая сотня дадатных якасцяў. У кандыдата, якi не ведае (прычым — дасканала) мовы сваiх выбаршчыкаў, упэўнены, шанцаў — нiякiх.

Пачынаецца барацьба за дэпутацкiя крэслы ў нас. Але, як i раней, практычна ўсе выступленнi, у тым лiку па радыё, па тэлебачаннi, будуць гучаць не па-беларуску.

На першы погляд яно, як быццам, зразумела: мова карэннага насельнiцтва для яго парламента, на вялiзны жаль, не з’яўляецца рабочай. Але ж, калi б выбраныя намi людзi, любiлi i ведалi яе, калi б хварэлi душой, мо краiна хоць некалi ды ступiла б на шлях той жа Расii — аб’явiла б год абароны роднай мовы, падняла б яе аўтарытэт, засяродзiла б увагу людзей, бо сёння абсалютную большасць iх турбуе ўсё што заўгодна, толькi не гэта. Мова пушчана на самацёк. Яе не трэба ведаць, каб стаць грамадзянiнам краiны, каб жыць тут...

Да таго ж цяпер рэзка скарачаецца насельнiцтва вёсак. Гэта не толькi ў нас, ва ўсiх краiнах застаюцца высокатэхналагiчныя буйныя альбо фермерскiя гаспадаркi, харчовую незалежнасць забяспечваюць 5 працэнтаў вяскоўцаў. Але ж у Беларусi спрадвек менавiта вёска была апiрышчам беларускасцi i перш за ўсё мовы, калыскай таленавiтых пiсьменнiкаў. Цi вырастуць на гарадскiм асфальце новыя Купалы i Коласы, Быкавы i Барадулiны, Казько..?

З экранаў людзям даводзяць, што рускiя i беларусы адна нацыя, адзiн народ, што наша краiна зрабiлася iнтэрнацыянальнай. Дык мо тады (свят-свят) i назву яе памяняць?..

Не падумайце, я не ксенафоб, не нацыяналiст, хоць па дыплому i гiсторык, у школе выкладаў нямецкую i англiйскую мовы (вывучыў самастойна), паважаю рускую, усё разумею на ўкраiнскай. Але перш за ўсё, я перакананы ў гэтым, усiм (а тым больш дэпутатам) трэба дасканала ведаць, трэба размаўляць на мове той краiны, у якой жывеш.

Бо хто ж будзе паважаць нас, калi мы самi сябе не паважаем?

Мiхаiл Паўлавiч Дубовiк,

в. Арэшкавiчы, Бярэзiнскi раён.