Вялікі збор

Источник материала:

На вуліцы Кастрычнiцкай у Клiмавiчах ва ўласна пабудаваным 40 гадоў таму доме жывуць муж i жонка Бяляевы. Чым яны цiкавыя? Лiчу, сваiмi захапленнямi, любоўю да зямлi, працавiтасцю.

Немаленькi дом, лазня, хлеўчукi, агарод — усё гэта змяшчаецца на шасцi сотках. А цяпер паглядзiм, што можна атрымаць на пятачку зямлi. Вядома, пры жаданнi, а яшчэ па-гаспадарску ўсё спланаваўшы i размясцiўшы.

Апошнiя два дзесяткi гадоў Лiдзiя Самуiлаўна, якая працуе старшынёй праўлення раённай арганiзацыi Беларускага таварыства Чырвонага Крыжа, сур’ёзна займаецца вырошчваннем таматаў. Напрыклад, летась быў пасаджаны 31 гатунак (325 кустоў), у гэтым крыху менш — 21 (210 кустоў). Самы любiмы яе гатунак на сёння — пяцi разнавiднасцяў фiтафтораўстойлiвы паўднёва-амерыканскi "дэбарао", што дае па 7 кг пладоў з куста. А на адной кiсцi — да 18 штук! Падабаецца "гiгант", "андрамеда". Вельмi сiмпатычны гатунак "арбузiк", у якога паласатыя плады. У пашане тут "чорны прынц" за салодкiя i вялiкiя таматы. Падчас сустрэчы мы разам узважылi адзiн з самых буйных экзэмпляраў, атрымалася без малога 1,5 кг!

— Сёлета, прыслухаўшыся да прадаўца, купiла пачак гатунка "прэзiдэнт", дзе было дзесяць зярнятак, — расказвае гаспадыня. — Толькi адно з iх загiнула, дзевяць калiў радуюць ураджаем. Гэты гатунак дзiвоснай пладаноскасцi i прыгажосцi, скажу я вам.

Растуць памiдоры ў агародчыку не толькi ў цяплiчках (iх дзве), але i на градках, каля плота яны цудоўна сябе адчуваюць. Некалькi кустоў вiсяць i даспяваюць на дрэвах.

— Люблю важдацца з гэтым цудам прыроды, атрымлiваю задавальненне ад працы, якую даводзiцца ўкладваць у вырошчванне памiдораў, — працягвае размову Лiдзiя Самуiлаўна. — Некаторыя вельмi рана пачынаюць сеяць насенне. Навошта?! Расада перарастае, прападае першая кiсць. Я, напрыклад, сею "дэбарао" заўсёды ў першай палове сакавiка (цяпер i "прэзiдэнта" таксама), усе астатнiя — праз дзён дзесяць. Пройдзе месяц — раблю распiкiроўку ў так званы "куранятнiк", на вулiцу. Калi вельмi холадна, запальваю свечкi па кутках скрынi, накрываю кволенькiя раслiнкi. Перахварэюць крыху (а я — на iх гледзячы), ды з надыходам цеплынi пачынаюць набiраць сiлу. Памацнелыя кусцiкi высаджваю ў цяплiцы (у лункi кладу суперфасфат, попел i г. д.) i адразу падвязваю да падпорак. Усё гэта разам апрацоўваю бардоскай сумессю, праз нейкi час — аксiхомам. Калi ўжо ёсць кветкi, пырскаю спецыяльным прэпаратам для завязi i мядовай вадзiцай, у час выспявання — зноў бардоскай сумессю. І нiводзiн плод не пашкоджаны! Галоўнае — не перакармiць, а палiваць трэба не больш за два разы ў тыдзень (палiўку на сябе бярэ гаспадар Мiхаiл Iванавiч, ва ўсiм iншым — ён памочнiк). З вырашчанага заўсёды багатага ўраджаю Бяляевы робяць сок, таматную пасту, аджыку, салаты. Закрываюць i цэлымi, па розных рэцэптах.

Што яшчэ расце ў гэтым невялiчкiм агародчыку? Перац (летась некалькi пярчын былi па 500 грамаў) i гуркi , волаты-кабачкi i патысоны, капуста, морква i цыбуля (сабраўшы яе, пасеялi радыску). Ёсць добрых гатункаў чорныя i чырвоная парэчка, клубнiцы, пладовыя дрэвы.

Гонар гаспадынi — i цудоўныя лiлеi, буйныя садовыя ружы, пiвонi, што растуць у мiры i згодзе з агароднiнай.

Ну а як не сказаць пра царскую ягаду?! З двух падараваных 20 гадоў таму чаранкоў вiнаграднай лазы (гатунак "беларускi сiнi") атрымалася вялiзная аранжарэя. Для больш значнай нагляднасцi скажу, што летась з 20 вёдраў знятых гронак вiнаграду Мiхаiл Iванавiч зрабiў амаль 100 л натуральнага вiна, а Лiдзiя Самуiлаўна — 120 л вельмi смачнага кампоту. Сёлета ўраджай яшчэ багацейшы.

Непадалёк ад дома ёсць у Бяляевых i 20 сотак бульбы. Сем гатункаў пасадзiлi, сям’я чакае вялiкi збор. Хопiць i дзецям.

Несумненна, каб усё пасадзiць, вырасцiць i ўпарадкаваць — склаўшы рукi не пасядзiш. Але, як гавораць гэтыя сапраўдныя гаспадары, не такая ўжо i непасiльная праца, калi рабiць штосьцi кожны дзень. I, галоўнае, з душой.