Cпорт і роднае слова

Источник материала:

Ліст у нумар

Адшумелi Алiмпiйскiя гульнi ў Пекiне. Ганаруся поспехамi нашых спартсменаў! Iм не сорамна вяртацца дамоў. Асаблiва — ураджэнцам маёй Магiлёўшчыны, якiя паклалi ў скарбонку краiны першае золата. Слоў няма — малайцы! Але ж, як на мой погляд, медалёў магло б быць болей, калi б...

У студэнцкiя гады ў спартыўным таварыстве "Навука" я быў чэмпiёнам Беларусi па бегу на 800 i 1500 метраў, так што ведаю кошт перамог. I помню, як жа хацелася ў апошнiя, у вырашальныя хвiлiны пачуць (альбо ўспомнiць) нейкае гаючае роднае слова, добрую музыку, песню. Гэта — вельмi натхняла, мабiлiзоўвала, гэта заўсёды прыбаўляла сiлаў.

На вялiкi жаль — i як мне здаецца — гэты рэзерв у нас пакуль не задзейнiчаны. Спартсмены, як i абсалютная большасць iншага люду, адарваны ад сваёй мовы, ад сваёй культуры...

Аднак наперадзе многа новых спаборнiцтваў, у iх — ну хочацца верыць — наш сiнявокi край заўсёды будзе наймацнейшым. I заваёўваць новыя медалi нам дапаможа веданне героiка-драматычнай гiсторыi Беларусi, яе традыцый, песень i вершаў.

г. Магiлёў.