Жалезны конь ад вяскоўца Гушчы

Источник материала:

66-гадовы пенсiянер жыхар Бешанковiчаў Станiслаў Паўлавiч Гушча выкарыстоўвае самаробны трактар для гаспадарскiх патрэбаў, не адмаўляе ў дапамозе суседзям i знаёмым. Ганарыцца тым, што i бацькi ягоныя, як гаворыцца, — людзi ад зямлi. Родам яны з Шумiлiнскага раёна з вёскi Мiкалаева. Бацька быў i кавалём, i земляробам, мацi — паляводам. Дзецi маюць вышэйшую сельскагаспадарчую адукацыю.

Пазнаёмiлiся мы са Станiславам Паўлавiчам зусiм выпадкова. Калi аўтар гэтых радкоў быў у службовай камандзiроўцы ў Бешанковiчах, каб падрыхтаваць артыкул па зусiм iншай тэме, выпадкова ўбачыў у двары незвычайны трактар. Падышоў да кiроўцы, папрасiў расказаць пра машыну. А ён, на шчасце, i не адмовiў. Дарэчы, адзначыў, што раней журналiсты не пiсалi пра ягоны трактар. Значыць, "Звязда" стала першай, як гэта часта бывае.

— А што вас зацiкавiла? — пытае мяне ўладальнiк нестандартнай машыны. — Ну, трактар, не такi, як астатнiя, што стаяць на вытворчым патоку. І ўсё тут. Вельмi добры ён памочнiк пры апрацоўцы нашых сямейных 1,5 гектара зямлi. Таксама трымаем карову. А ёй толькi на зiму тоны тры кармоў трэба. Як жа спраўляцца ўручную? А плацiць за паслугi нейкай структуры — дорага будзе.

Высветлiлася, што трактар гэты — вынiк творчай тэхнiчнай работы ажно некалькiх майстроў-самавучак.

— Я гады тры таму купiў машыну ў аднаго вiцебскага дзеда. Убачыў адпаведную аб’яву ў бягучым радку па тэлебачаннi. Калi не памыляюся, 1000 долараў заплацiў за трактар. Купiў з задавальненнем. I зусiм не пашкадаваў. Даўно марыў знайсцi магчымасць нешта майстраваць для ўласнага карыстання, для сваёй сям’i, карыснае прыдумваць у тэхнiчным плане. На жаль, да выхаду на пенсiю часу вольнага было мала для гэтага. I вось цяпер ёсць i трактар, i час.

Працаваў наш умелец загадчыкам майстэрнi ў мясцовай сельскагаспадарчай арганiзацыi, галоўным iнжынерам, намеснiкам старшынi калгаса. А калiсьцi скончыў сельскагаспадарчы тэхнiкум, што ў Гарадку.

Мiж iншым, i сын ягоны Аркадзь мае дыплом выпускнiка Вялiкалукскай сельскагаспадарчай акадэмii (цяпер узначальвае Бешанковiцкую арганiзацыю жыллёва-камунальнай гаспадаркi). Дачка Алена таксама там добра вучылася. Алена працуе галоўным iнспектарам у фондзе сацыяльнай абароны насельнiцтва.

На рабоце Станiслаў Паўлавiч займаўся рацыяналiзатарствам. I нiколi за адпаведнымi граматамi i прэмiямi не ганяўся. Бо лiчыў, што галоўная ўзнагарода — паспяхова вырашыць нейкую тэхнiчную праблему на вытворчасцi i пачуць шчырыя словы ўдзячнасцi за гэта. Радавыя шафёры добра ведалi, да каго можна звярнуцца па параду.

Вернемся да трактара. Магутнасць рухавiка, што працуе на дызельным палiве — 30 конных сiлаў. Заднi мост ад ГАЗ-66, рухавiк ад пад’ёмнай кары... Гiдраўлiчнаю падвеску Станiслаў Паўлавiч поўнасцю разабраў разам з сынам i перарабiлi за пару дзянькоў. Зрабiлi некалькi прыстасаванняў для самых розных "аперацый" на ўчастку. Плануюць змайстраваць яшчэ адно, каб раскiдваць угнаеннi...

Прапаноўвалi яму прадаць незвычайную машыну.

— Жыхар Вiцебска, якi купiў дачу ў нашых месцах, завiтаў у госцi да маiх суседзяў. Убачыў — загарэўся, маўляў, прадай, не пакрыўджу грашыма.

Ды не хоча расставацца пенсiянер з вельмi надзейным жалезным канём. Многа сiлаў уклаў, каб палепшыць яго магчымасцi.

Станiслаў Паўлавiч — шчаслiвы дзядуля: унучка Насця ходзiць у першы клас, унук Стас у шосты. Мо апошнi, калi вырасце, таксама праявiць рацыяналiзатарскiя здольнасцi. А мо i ўнучка?

Жонка ўмельца Таццяна Мiкалаеўна на пенсii, але працуе медсястрой у зубапратэзным кабiнеце i ў оталарынголага паралельна. Разам i на ўчастку працуюць, i ў грыбы ў лес ходзяць. Дружная сям’я, адным словам.

Шкада, што няма нагоды ў правiнцыi паказаць самавучцы зацiкаўленым асобам свой трактар. Хоць, вядома ж, менавiта ён i не думае пра такую магчымасць, але чаму б, як у савецкiя гады, не праводзiць нейкiя выставы творчасцi такiх майстроў? Упэўнены, айчынным вытворцам было б цiкава ўбачыць нестандартныя машыны, як i патэнцыйным спажыўцам. Тым жа фермерам.

Мо пры "Звяздзе" стварыць нейкi iмправiзаваны клуб умельцаў, каб расказваць пра iх знаходкi, дапамагчы знайсцi адным другiх, звязацца са спецыялiстамi? Справа карысная. Няўжо не так?