Ты паклiч мяне. Пазавi...

Источник материала:

Сёння магла б святкаваць свой юбiлей Яўгенiя Янiшчыц — усяго толькi 60-гадовы! Не вельмi вялiкi тэрмiн для звычайнага чалавека, але, як сведчыць жыццё, i ён для многiх Сапраўдных Паэтаў становiцца занадта доўгiм — iмклiваю птушкаю Жэня адляцела ад нас дваццаць гадоў таму, пакiнуўшы пранiзлiвыя светлыя вершы.

* * *

* * *

Ты паклiч мяне. Пазавi.

Там заблудзiмся

ў хмельных травах.

Пачынаецца ўсё з любвi,

Нават самая простая ява.

I тады душой не крывi

На дарозе жыцця шырокай.

Пачынаецца ўсё з любвi —

Першы поспех i першыя крокi.

Прыручаюцца салаўi

Там, дзе выбеглi ўдаль канавы.

Пачынаецца ўсё з любвi —

Адчужэнне, i боль, i нянавiсць.

Ты паклiч мяне. Пазавi.

Сто дарог за маiмi плячыма.

Пачынаецца ўсё з любвi.

А iнакш i жыць немагчыма.

У шуме жытняга святла

Яшчэ расцi маёй трывозе

I не любiць — на паўкрыла.

Убачу маму на дарозе

У шуме жытняга святла.

I покуль гэты поўдзень спелы

Дым тарфяны не завалок,

На зрэзе дня — рамонак белы

I пасiвелы васiлёк.

Снуецца беглая сцяжына —

Апошнi збег майго сяла.

Гняздзечка птушкi i ажына —

У шуме жытняга святла.

I покуль дыхае планета,

Не вынiшчаецца датла

Душа народа i паэта

У шуме жытняга святла.

Будзе слоту абвяшчаць прагноз,

Лiстабой учынiць ператруску.

Песняй, што расчулiла да слёз,

Я прыму цябе па-беларуску.

Краю блаславёнага дачка,

Дзякуй лёсу,

маю не ў нагрузку —

Зорны крыж Мацея Бурачка...

Ты ўва мне прызнаеш беларуску?

Сто разоў шукай другой красы,

А тым больш

што свет даўно не вузкi!

...Ды калi ты не бязродны сын —

Гавары са мной па-беларуску.

Час — вар’ят, шалёнае таксi.

Толькi ўсё ж

не мыслю я аб спуску.

Кажаш, што магiлы зараслi?

Памаўчы са мной па-беларуску.

Якая я

Не адыходзь! Цябе так многа

Мiж зор, мiж сноў, мiж лугаўя.

Над горкай памяццю былога

Якая я, якая?

Застынь,

каб мне хоць раз вярнуцца

Да вуснаў, нiбы ручая.

Мiж дзiкiх ягад i настурцый —

Якая я, якая я?

Хоць прашумi вясёлым лiўнем! —

Хай след падкажа каляя.

Памiж няшчасных i шчаслiвых —

Якая я, якая я?

Нi ў поля вольнага, нi ў гаю,

Нi ў зор, нi ў сноў, нi ў лугаўя,

Я ў аднаго цябе спытаю,

Якая я.